Om de zilveren mijlpaal te bevestigen is er over dit thema een boek gemaakt. De schrijvers van het boek waren aanwezig en mochten in een korte pitch hun visie ventileren. Ik ga jullie niet vermoeien met het opsommen van alle punten van de sprekers, vooral omdat ze nagenoeg allemaal betrekking hadden op het onderwijs. Maar ik wil toch een paar prikkelende stellingen uitlichten.
Gelijke kansen
Zo zei Eddy Denessen dat we om te komen tot gelijke kansen voor kinderen minder gericht moeten zijn op het meten van prestaties en meer gericht moeten zijn op cohesie. Hij was ook geen voorstander van de huidige differentiatie in het onderwijs, zoals bijvoorbeeld de techniek. Dit maakt kansen nog ongelijker. Louise Eiffers benadrukt het grote belang van extra support/begeleiding van kinderen met achterstand. Vooral als dat in de thuissituatie niet gebeurt.
‘Want waar vind je straks nog een goede stukadoor? In Polen natuurlijk’
Maurice Crul gaf aan dat we met de inrichting/financiering van de huidige voor-vroegschoolse educatie juist segregatie in de hand werken. Tweeverdienende ouders kiezen vooral voor kinderopvang. Liesbeth van Welie hield een pleidooi voor het tegengaan van het switchen van kinderen. Elke switch verlaagt de leerprestatie. Het kind moet weer opnieuw een sociaal netwerk opbouwen en uit onderzoek blijkt dat dat een negatief effect heeft.
Na de pitches mochten de genodigden hierover wat roepen en werd de groep opgedeeld in 0-12 jaar en 12 en ouder. Ik koos voor de 0-12 natuurlijk. Iedereen mocht wat roepen waardoor de punten al snel alle kanten uitgingen.
Opbrengstgericht
Samenvattend kwam het erop neer dat de nationale overheid toch meer opbrengstgericht moet toetsen wat het onderwijs nu concreet doet om deze kansongelijkheid tegen te gaan. Ook werd geroepen dat leerkrachten veel meer rekening zouden moeten houden met de achtergronden van de kinderen, meer maatwerk dus. Tja, we willen natuurlijk allemaal dat ons kind farmacoloog wordt. Nee hoor, in het boek staan ook voorbeelden over het ontwikkelen van ambachten. Want waar vind je straks nog een goede stukadoor? In Polen natuurlijk.
