Het doet me denken aan een meisje, Brenda, vroeger bij mij op de groep. Als je haar een boekje voorlas, het plaatje van de vogel aanwees en aan haar vroeg ‘wat doet de vogel?’ dan zei ze steevast ‘KKRRRRRRRRR’. Niet een schattig ’twiet’ maar een hard schrapend geluid. ‘KRRRRRRR’, doet de vogel! Papa en mama wisten er ook geen verklaring voor, zeker niet aangezien het een pienter meisje was dat normaal altijd alles volgens het boekje deed. En in de boekjes staat ‘hond doet waf’ en ‘piep zegt de muis’. Maar een vogel doet ‘KRRRRRR’?
‘Het is soms bijzonder om te zien hoe de (kinder)natuur werkt.’
Gelukkig kwam haar vader op een dag met de oplossing aan: een favoriet natuurfilmpje van Brenda dat ze regelmatig samen bekijken heeft de beeldopname van een vogel, terwijl op de achtergrond een krekel klinkt. Opgelost! Beeld en geluid pasten prima bij elkaar, samen geven ze een totaalbeeld. Perspectief. Context. Het is soms bijzonder om te zien hoe de (kinder)natuur werkt.