De Belgische psycholoog Paul Verhaeghe zegt goede dingen. Sowieso altijd al en nu ook over wat corona betekent. Hij spreekt van een wereldwijd ‘experiment’ waar we de gevolgen niet van kennen. Het leidt tot grote onzekerheid. En dat vraagt leiderschap om in te kunnen spelen op wat nodig is. En daar wil ik het even over hebben.
In de dagen voor de toespraak van Rutte vanuit het Torentje waarin aanscherping van de lockdown werd gecommuniceerd, zag ik kinderopvangorganisaties al bewegen. Sluiten van opvang om reisbewegingen – en dus besmettingsgevaar – te beperken? Dat is dus geen kwestie van sluiten van kinderopvang. Want noodopvang is nodig. Er wordt in no-time een hele trits van stappen doorlopen:
Gaan we wel/niet de noodopvang voor het onderwijs weer doen?
– Strategische keuzes (gaan we wel/niet de noodopvang voor het onderwijs weer doen?, welke locaties worden noodopvang of worden alle locaties noodopvang?).
– Tactisch afwegen wie waarop kan worden ingezet en wanneer wat met welke gevolgen?
– Operationeel vertalen naar goed overleg met medewerkers, partnerorganisaties, ouders en kinderen. De consequenties voor medewerkers, voor de begroting.
Allemaal afwegingen die niet pas op het moment van crisis worden opgepakt. Met de ervaringen van maart 2020, zijn de afgelopen maanden al scenario’s uitgedacht. Er wordt leiderschap getoond door te kunnen inspelen op verschillende situaties. En dan gaat het niet om ad hoc handelen. Maar het komt van binnen uit, in verbinding met waar je in je professionaliteit voor staat. En dat gaat om kindontwikkeling.
Ik ben onder de indruk van de professionaliteit in de kinderopvang
Ik ben onder de indruk van de professionaliteit in de kinderopvang. Ik denk aan een artikeltje – kijk even door de context van zorg heen – van Margo Trappenburg van jaren geleden
Trappenburg spreekt van de-professionaliseren: niet doorverwijzen naar anderen, geen afschuiven van verantwoordelijkheden en juist wel persoonlijke relaties aangaan. Dat zijn precies de drijfveren die ik voel onder de keuzes om in de lockdown een actieve rol te pakken als kinderopvang. Een combinatie van ondernemend handelen en empathie, een combinatie van bevlogen staan voor ontwikkeling van kinderen met het vermogen om netwerken aan te gaan, met onderwijs, met welzijn en zorg, met gemeenten, met de veiligheidsregio. Deze de-professionele professionaliteit is niet van nu. Die zit in het DNA van veel kinderopvang, leiding en medewerkers. En die is van waarde in tijden van onzekerheid.
Kunnen er een paar bestuurders en managers van de kinderopvang in het adviesteam van het kabinet?
Ik heb 2 verzoeken:
Aan Mark Rutte en Jaap van Dissel. Kunnen er een paar bestuurders en managers van de kinderopvang in het adviesteam van het kabinet?
Aan lijsttrekkers en fractieleiders die zich klaar maken voor verkiezingen voor de Tweede Kamer. Kunnen er een paar bestuurders en managers van de kinderopvang in het formatieteam van het volgende kabinet?
Inspelen op onzekerheid van binnenuit. Dat is nodig.
