“Daar komt de taart, de roze taart. Daar komt de taart voor de jarige job!” De kaarsjes doen we straks pas aan. Tijdens het verhaaltje over hoe het was toen zij geboren werd, hoe het was toen ze 1 jaar, 2 jaar, 3 jaar en 4 jaar werd. Eerst maar eens vragen hoeveel jaar ze is geworden. Ze krijgt een flinke blos op haar wangen, maar geeft haar leeftijd niet prijs.
“Ben je 80 geworden? Of 100?” De juf kan heel grappig zijn op een feestje. Estelle lacht wel maar kiest ervoor te zwijgen. Dan komt Lisa in actie. Met ferme stappen gaat zij naar de jarige toe, gaat op haar hurken zitten en zegt:”80 of 100?” Ze houdt haar hoofdje scheef. Haar paardenstaart danst vrolijk op en neer als zij praat.
“Vier,” antwoordt de jarige.Voor het geval ik het niet verstaan heb (het gehoor gaat er met de jaren natuurlijk ook niet echt op vooruit) tolkt Lisa :”Vier!” Lisa neemt de regie resoluut over:”Gefeliciteerd,hoor! Kaarsje aan?” Ik zeg dat dat zo meteen gaat gebeuren en vraag of Lisa weer wil gaan zitten. Ze is bijna bij haar stoeltje als ze zich omdraait en terugloopt naar de jarige.
“Straks mogen de kaarsjes aan, hoor!” Weer die dansende paardenstaart. Als ze dan eindelijk op haar stoel zit, zakt ze onderuit en verzucht:”Leuk feestje, hoor!” Ze klapt in haar handen en zingt:”Heb je beursdee toe joe!”
Ik kan straks in ieder geval met een gerust hart met pensioen.