In de praktijk zijn er uiteenlopende vormen van samenwerking te vinden. Dat varieert van het sec samen delen van een gebouw tot de meest vergaande variant van samenwerking in een Integraal Kindcentrum (IKC). In een IKC is sprake van één pedagogische visie, één team en één centrale aansturing.

Yvette Vervoort van Buro 8020 heeft als adviseur en voormalig coördinator van het Landelijk Steunpunt Brede Scholen veel samenwerkingsverbanden tussen scholen en kinderopvangorganisaties begeleid. Haar kennis over dit onderwerp deelt ze graag in het plenaire ochtendprogramma ‘Op weg naar een IKC’ op Kinderopvang Live. De deelsessie is zowel voor starters van een IKC als vergevorderden relevant.

‘Het wordt een interactieve ochtend waar we met de deelnemers echt de diepte in gaan.’

Vervoort vindt het belangrijk dat er ruimte is voor de praktijk. Goed voorbeeld doet goed volgen. Daarom schuift er tijdens het ochtendprogramma een directeur aan van een IKC ergens uit het land. Die zal vertellen hoe de samenwerking met het onderwijs tot stand gekomen is, welke valkuilen er onderweg op het pad kwamen en waarom het al dan niet de moeite waard is geweest om toch door te zetten. Daarna kunnen de deelnemers hun eigen situatie en vragen met de groep bespreken. Yvette Vervoort: ‘Het wordt een interactieve ochtend waar we met de deelnemers echt de diepte in gaan.’ Dat begint bij het maken van een omgevingsanalyse. Oftewel: factoren die kinderopvangondernemers/ -managers niet kunnen beïnvloeden, maar waar ze wel rekening mee moeten houden. Denk aan wet- en regelgeving, maatschappelijke ontwikkelingen en politieke beslissingen. Daarna is belangrijk om te onderbouwen waarom het IKC er moet komen. Wat is de toegevoegde waarde van één pedagogische kindvisie, één team, één leiding en één frontoffice? Uiteindelijk gaat het erom wat er op de groepen en in de klassen gebeurt. Hoe zorg je ervoor dat de visie op papier leidt tot een succesvolle samenwerking in de praktijk?

De didactische en pedagogische visie zal samen met de medewerkers gedefinieerd en concreet gemaakt moeten worden. Vervolgens is één van de succesfactoren voor een IKC de integrale en centrale aansturing. De vraag: ‘wie is verantwoordelijk voor het hele IKC?’ is een belangrijke vraag die de betreffende leidinggevenden samen met de betrokken besturen vroegtijdig moeten verkennen en vastleggen. Ook hierover zal Yvette Vervoort het één en ander toelichten.