‘Nederlandse kinderdagverblijven zijn niet in staat om baby’s de zorg te bieden die zij nodig hebben’, dit zegt psycholoog en journalist Marilse Eerkens in haar nieuwe boek ‘Wat doen we met de baby?‘. Ook veel belangrijke instanties wijzen erop dat baby’s het eerste half jaar het beste thuis kunnen worden verzorgd. Volgens Eerkens negeert Nederland dit advies. Dit is te lezen in het Nederlands Dagblad.
Hersenfundament
Eerkens baseert haar uitspraak op de conclusies van het Nederlands Consortium Kinderopvangonderzoek die in 2008 al constateerde dat de kwaliteit in de kinderopvang achteruit ging: van een ruime voldoende in 1996 naar een onvoldoende in 2008. Volgens Eerkens zijn de eerste twee jaren van een kind van groot belang omdat dan het hersenfundament wordt gelegd. Zij stelt dat baby’s meer stress ervaren in een kinderdagverblijf en vindt dat dagverblijven niet in staat zijn voor goede babyopvang te zorgen.
Peuters
Peuters daarentegen zouden wel goed naar de kinderopvang kunnen gaan, mits deze van kwalitatief hoogstaand niveau is. Voor baby-opvang pleit Eerkens voor een royalere ouderschapsverlofregeling of een alternatieve vorm van kinderopvang voor kinderen tot twee jaar.
Half jaar fulltime verlof
Op Zwitserland na investeert Nederland het minst van alle OESO-landen in de zorg voor kinderen tot twee jaar. Instanties als Unicef, de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, het Nederlands Jeugdinstituut en The National Scientific Council on the Developing Child van de Harvard Universiteit adviseren dat ouders minstens een half jaar de kans moeten krijgen om fulltime voor hun baby te zorgen. Dit advies wordt ondersteund door een raad van de meest toonaangevende hersenonderzoekers, ontwikkelingspsychologen en pedagogen uit Amerika en Canada.
Bron: Nederlands Dagblad
Foto: Stock.xchng
De afgelopen paar jaren heeft kinderopvang er alles aangedaan om te voldoen aan de maatschappelijke vraag en de hogere eisen zowel wettelijk al inhoudelijk. Veel organisaties hebben al dan niet met BKK gelden enorm geinvesteerd in de kwaliteit van opvang. Daarom is het jammer dat juist de organisaties worden aangesproken op nieuws uit het verleden zoals het NCKO.
Veelal wordt door derde onvoldoende gezien dat het aanbod vaak zo goed is dat ouders met een gerust hart hun kind achter kunnen laten op de opvang. Veel belangrijker is nog de sociale partner die ouder en opvang van elkaar zijn t.a.v opvoeden en uitdagingen hierom trent.
we moeten gezamenlijk zorgen voor een voortgang in de stijgende lijn van kwaliteit en onderzoeken uit het verleden in de huidige tijd te kunnen vertalen.
Ik pleit voor kwalitatieve opvang waar gekeken wordt naar organisaties die zich onderscheiden in opleiding, beleid, aanpak, GGD controles.
Al in 2006 publiceerde Steve Biddulph in de UK ‘Raising Babies -should under 3s go to nursery? waarin hij veel lange termijn onderzoek combineert en tot een vergelijkbare conclusie komt. Natuurlijk gaan landen niet ten onder aan gebreken in hun kinderopvang- of scholingssystemen. Ik denk wel dat nu -misschien nog meer dan vroeger- korte termijn economische motieven bepalen hoe we met dit soort signalen omgaan -of ze nu waar zijn of niet. De belangen van organisatoren en uitvoerders van kinderopvang zijn groot en worden nu eenmaal beter gehoord door een overheid die kinderopvang in deze kabinetsperiode weer primair ziet als arbeidsmarktinstrument.
Als kinderopvang in de toekomst weer naar OCW gaat zal dat waarschijnlijk zijn om de terugloop in leerlingaantallen op te vangen. Ik ben benieuwd welke verlichte politicus/ca als eerste het potentieel van onze under-3’s durft te benoemen en er een lans voor gaat breken.
Een half jaar full-time aandacht van 1 of twee verzorgers die zich geheel op een baby richten is beter dan een varieteit aan prikkels en sociale omgang met andere volwassenen en kinderen? De gezinnen zijn nu kleiner dan vroeger waar een baby prikkels kreeg van broertjes en zusjes. Inwonende opa etc. Ik denk juist dat een kind dat niet naar de opvang gaat in onze huidige maatschappij iets te kort komt en te solitair wordt opgevoed. Daarnaast is het overgrote deel van de kinderopvang van zeer goede kwaliteit. Goed opgeleide medewerksters die zonder diploma en VOG niet met kinderen mogen werken. Ehbo, pedagogische kennis van de ontwikkeling van de baby en het signalerend vermogen als een baby zich anders ontwikkeld dan verwacht mag worden. Hoeveel ouders hebben dit zelf in huis. De ouder is onvervangbaar en de belangrijkste persoon in de ontwikkeling en opvoeding, ik ben er echter van overtuigd dat kinderopvang een positeve bijdrage levert.
Eran uitgaande dat het personeel goed geschoold is en zich proactxief opstelt, biedt naar de kinderopvang gaan juist meerwaarde, ook voor babies.
Het onderzoek waaraan wordt gerefereerd geeft aan dat kinderen op de opvang meer cortisol aanmaken an in de thuissituatie. Dat is heel goed mogelijk. Het is echter ook bekent t mensen, dus ook babies, cortisol aanmaken als ze ergens opgewonden over zijn als ze blij zijn. Als ik naar mijn eigen zoontje, 11 maanden, kijk dan komt hij al vanaf dag 1 vrolijk en blij thuis van het kdv. Op de aen dat we met hem thuis zijn doen we ook leuke dingen: afspreken met leeftijdsgenootjes, spelen, wandelen, kinderboederij, etc. Dat vindt hij leuk. Maar ook de opang in een grotere groep kinderen doet hem juist goed.
Ik ben het ermee eens dat de opvang kwalitatief goed moet zijn. Maar als die dat is, zie ik een enkele belemmering om een baby daar te brengen.
Mijn ervaring als leidster van de babygroep is dat niet de huilbaby aandacht tekort komt maar juist de baby’s die geen aandachtt vragen. Met een baby die aandacht vraagt door huilen ben je juist meer bezig dan met de kindjes die zich zelf wel vermaken. Zo is de hechting met een huilkindje vaak veel intensiever. Om alle kinderen op de babygroep genoeg aandacht te geven pleit ik al jaren voor een groep met maximaal 6 a 7 babies. Babygroepen waar de hele dag een radio aanstaat omdat dat zo gezellig is volgens leidsters overprikkelen de kleintjes en missen een groot deel van de communicatie met de kinderen.
Hier volgd deel 2:
Baby’s kunnen juist gebaat zijn bij opvang in een kdv. zij genieten namelijk al uitgesproken van contacten met andere baby’s en van stimulerende activiteiten. Ook vind er op een kdv makkelijker vroegtijdige herkenning bij ontwikkelingsachterstanden plaats. de babypedagoog is expert op dit gebied en heeft ruime ervaring en vergelijkingsmogelijkheden. Het zou zo mooi zijn als ook de politiek zich dit ter harte zou nemen en meer investeren in de toekomst door kwaliteit van ped. opleidingen en praktijk te verhogen! De eerste vijf jaar zijn de belangrijkste in het leven van een mens. Dus voor meer investering in de vroegkinderlijke
Ik spreek uit ervaring in de kinderopvang. ik ben het gedeeltelijk eens maar ook oneens met de stelling. Eens: Er is veel slechte kinderopvang, er is te weinig controle op het gebied van ped. kwaliteit van de medewerkers. De focus van de inspectie ligt op naleving van regels en de aanwezigheid van een ped. beleid op papier, maar niet op de daadwerkelijke naleving van deze in de praktijk.
Het gebeurt dat baby’s op babygroepen overprikkeld worden en niet de zorg en aandacht krijgen die zij verdienen. dit ligt ook aan de leidster kind ratio( 9 op 2). Een ruimer ouderschapsverlof is wenselijk. Waarom kijken we niet naar landen zoals Denemarken waar het voor beide ouders mogelijk is om een ruime hoeveelheid ouderschapsverlof op te nemen? sterker nog daar wordt dit, van beide ouders juist gestimuleerd door overheid en werkgevers.
Oneens met:
Er zijn gelukkig ook erg goede kdvs. Met een doordacht ped. beleid dat leeft bij de medewerkers. Mensen die met hart en ziel hun werk doen(zwaar onderbetaald), worden erg tekort gedaan met dit artikel. Het verschil in ontwikkelingsniveau tegenover kinderen thuis is erg opvallend en groot ten gunste van de kdv kinderen. Helaas moet ik zeggen dat deze gepassioneerde mensen eerder de uitzondering dan de regel zijn in de kinderopvang.
Het plaatsen van kinderen op een goed kdv op jonge leeftijd heeft ook een aantal voordelen: Zo heb ik herhaaldelijk mee gemaakt dat kinderen die pas op latere leeftijd werden geplaatst juist erg veel moeite hadden om te wennen en zich aan te passen. Ook met een uitgebreide wenperiode. Deze kinderen vertonen meer verlatingsangst. Het is dan ook ten zeerste af te raden om kinderen te laten wennen die net in voor of na de eenkennigheidfase zitten. Baby’s kunnen juist gebaat zijn bij opvang in een kdv. zij genieten namelijk al uitgesproken van contacten met andere baby’s en van stimulerende activiteiten. Ook vind er op een kdv makkelijker vroegtijdige herkenning bij ontwikkelingsachterstanden plaats. de ba
Wat bedoeld wordt is dat de voorwaarden om stress bij baby’s te voorkomen niet goed uit de verf komen binnen een kinderdagverblijf. Heeft alles te maken met de organisatie: teveel verschillende leidsters die een babygroep moeten draaien, teveel babys in de groep. Gastouderopvang is een goed alternatief. Continuiteit die de hechting ten goede komt en directer kunnen inspelen op de behoefte van de baby. Dus minder stress voor het kind! En gastouderopvang is een volwaardige vorm van kinderopvang en geen ‘alternatieve vorm’.
Ik ben het volkomen eens met deze stelling. Ik heb zelf jaren in een kinderdagverblijf gewerkt waar regelmatig met de regels gesjoemeld werd. De GGD heeft steeds minder tijd om te controleren dus de kinderen zijn de dupe van eigenaren van kdv’s die het voor het geld doen of niet kunnen leiding geven. Vooral baby’s zijn de meest kwetsbare groep kinderen van allen en die zijn vooral de dupe. Baby’s laten huilen in hun bedje omdat de leidsters het gewoon te druk hebben komt erg vaak voor. En door de bezuinigingen moeten de leidsters nog harder lopen omdat er een heleboel ontslagen vallen. Ik kom nog uit de tijd dat moeders zonder kdv hun kinderen opvingen en wij waren het als oudere leidsters allemaal mee eens dat we erg blij waren dat wij onze kinderen zelf opgevoed hebben en dat we onze kinderen nooit naar een kinderdagverblijf gebracht zouden hebben.
Ik ben het volkomen eens met deze stelling. Ik heb zelf jaren in een kinderdagverblijf gewerkt waar regelmatig met de regels gesjoemeld werd. De GGD heeft steeds minder tijd om te controleren dus de kinderen zijn de dupe van eigenaren van kdv’s die het voor het geld doen of niet kunnen leiding geven. Vooral baby’s zijn de meest kwetsbare groep kinderen van allen en die zijn vooral de dupe. Baby’s laten huilen in hun bedje omdat de leidsters het gewoon te druk hebben komt erg vaak voor. En door de bezuinigingen moeten de leidsters nog harder lopen omdat er een heleboel ontslagen vallen. Ik kom nog uit de tijd dat moeders zonder kdv hun kinderen opvingen en wij waren het als oudere leidsters allemaal mee eens dat we erg blij waren dat wij onze kinderen zelf opgevoed hebben en dat we onze kinderen nooit naar een kinderdagverblijf gebracht zouden hebben.
Als mede-eigenaar van een kinderdagverblijf, vangen we andere signalen op van de babietjes die we mogen verzorgen. Ze lachen, ze krijten, ze brabbelen, ze slapen ontspannen, ze eten goed, ze spelen, leren en groeien als kool.
Op een groep van 6 kinderen in de leeftijd van 0-4 jaar,zetten we twee leidsters en daarom hebben we tijd voor ieder kind. Ouders waarderen de kleinschaligheid en persoonlijke aandacht en gaan met een gerust hart naar hun werk. En zo hoort naar ons idee de combinatie ouderschap en werk te zijn.
We herkennen ons geheel niet in de kop van het artikel. Deze had wat ons betreft wat minder kort door de bocht gemogen.
De beweringen van mevrouw Eerkens zijn in de NRC van 17 april bekritiseerd door Chantal Kemner, hoogleraar biologische ontwikkelingspsychologie. De vraag is hoe serieus we mw. Eerkens moeten nemen. Een aantal jaren gelden schreef ze in Trouw een artikel met de kop ‘Een werkende moeder is geen goede moeder’.
Mevr. Eerkens is van harte welkom op ons kinderdagverblijf. Dan zou ze zelf kunnen zien dat baby’s prima thuishoren in de kinderopvang.
Nederland moet maar es nieuwe regels maken t.a.v. kinderdagverblijven: De dagverblijven die een onvoldoende scoren moet je sluiten, daar horen geen kinderen!
Een beetje een vreemde titel boven dit artikel. Als je dit onderzoek leest zjn baby’s veel beter op hun plek in een gastgezin, maar ook dat is kinderopvang!
Misschien niet op basis van onderzoeken, maar op basis van ervaringen welke ik als leidster heb opgedaan binnen verschillende kinderopvangorganisaties en in meerdere settings, vind ik de opvang niet altijd aan de wensen voldoen.
Veelal tekort of te zuinig inzetten van personeel op een groep is een van mijn zorgelijke bevindingen. Net op de randjes of over de randjes van de CAO gaan.
Inzet van personeel, is van groot belang.
Ik heb ze allemaal meegemaakt; huilende ouders op de creche, huilende medewerkers als hun eigen kindje in de babygroep kwam, huilende ouders aan de telefoon of er alsjeblieft nog een plekje was binnen een gastgezin, huilende kennissen als hun kindje tot 4x toe in een verticale groep werd gebeten op een dag.
Waarom denk je dat vele leidsters juist niet hun kind op de babygroep brengen?
Meer ogen, meer personeel, meer handen, niet benibbelen op onze allerkleinsten!
Als we dan toch aan het onderzoeken zijn, is er al onderzoek gedaan naar de meetbaarheid van de pedagogische kwaliteiten (en de verbetering daarvan natuurlijk) bij ouders? Deze punten zijn namelijk de doelen geweest voor het onderzoek naar de kinderopvang waarop Marilse Eerkens haar stelling baseert. (zie de link in het artikel)
Totdat dat gedaan is, denk ik dat de conclusie dat de kinderopvang niet voor baby’s kan zorgen op basis van onderzoek dat alleen naar de opvang kijkt op zijn minst voorbarig is. En daarbij, zeker door de generalisatie van de uitspraak, een grote groep zeer professionele en vooral toegewijde mensen in de kinderopvang onrecht aandoet. Alsof iedere ouder wel automatisch goed voor een baby kan zorgen. Wat niet wegneemt dat verbeterpunten in de opvang wel doorgevoerd moeten worden natuurlijk.
Ik geloof dat menig baby beter af is op de kinderopvang dan in het eigen gezin. En ook dat menig gezin de taak van een baby opvoeden beter aankan door (gedeeltelijk) gebruik te maken van kinderopvang. Het is niet allemaal zwart wit, niet iedere ouder is hetzelfde, net zoals niet iedere kinderopvang hetzelfde is. En gelukkig is ook niet iedere baby hetzelfde, dus laten we gewoon een goede combinatie maken die voor iedereen werkt.
En weer worden alle kdv’s over 1 kam geschoren.
Wij hebben een verticale groep. De kinderen krijgen volop aandacht, zeker ook de baby’s. Als organisatie moet je de juiste maatregelen treffen om goede kinderopvang voor elke leeftijd neer te zetten.
Wij bieden kwalitatief hoogwaardige kinderopvang. Ook voor de baby’s,
Het is een opmerking, doordat ze niet weten hoe de goede kdv’s het programma inrichten voor de baby’s.
Kom eens langs zou ik zeggen, het zal je verbazen.