Stralend kijkt ze me aan als ik haar bevestigend toeknik op haar vraag: ‘Mag ik helpen Jeanette?’. Ze smeert direct de zonnebrandcrème uit over mijn armen. Wat ruikt het lekker in de kamer; de peuters heb ik net allemaal ingesmeerd. Met een schuin oog kijk ik naar de klok en schrik van de tijd. ‘Al weer later dan ik dacht’, mompel ik en aan de kinderen vraag ik: ‘Zijn jullie klaar om te gaan?’ ‘JAAA’, krijg ik terug uit alle monden.

Aan de manier waarop de kinderen praten kan ik opmaken dat er iets is gebeurd in de woonkamer terwijl ik heel even in de keuken ben. Het is de hoogste tijd om mijn hoofd even om de hoek van de deuropening te steken voor inspectie. De kinderen staan allemaal dicht bij elkaar en in hun midden zie ik een kleine dreumes op de grond zitten met om hem heen allemaal kleine plantjes, bloemenaarde en naambordjes…

Regelmatig gaapt er een kind. Duimt er een kind. Ligt er een kind in de zitzak of valt er een kind bijna of echt in slaap. Ook zijn er opvallend veel berichtjes in de ochtend van ouders dat ze iets later komen dan de bedoeling was. Vorig weekend was het niet alleen Pasen, maar ging ook de zomertijd in!

De week begon fantastisch! We vonden het eerste kippenei van dit jaar. Ik voelde me, met de peuters, als een kind zo blij. Maar toch is er dit voorjaar iets geks aan de hand in de tuin. Het is anders dan anders. De speeltoestellen in de tuin mogen officieel niet meer gebruikt worden.

In september was ik twintig jaar gastouder. Ter gelegenheid daarvan gaf ik een feestje voor alle gezinnen die hier wekelijks over de vloer komen. We hadden een hele fijne dag en ik werd ook vreselijk verwend. Van eén van de gezinnen kreeg ik een prachtig vogelvoederhuisje. En al eerder...