Vaders hebben in Nederland recht op twee dagen verlof en drie dagen onbetaald verlof bij de geboorte van een kind. Dat terwijl de Europese Commissie anderhalf jaar geleden adviseerde om vaders minstens twee weken betaald verlof te geven. Veel andere landen gaven hier gehoor aan, maar Nederland niet. Volgens Keizer is het typerend voor ons land, waar vaders blijkbaar niet zo belangrijk worden gevonden in de opvoeding.

Slechte moeder

Voor elk uur dat een Nederlandse moeder met haar kind doorbrengt, staan 27,6 minuten van de vader. In Europa scoort Nederland opvallend slecht. Alleen Oostenrijk doet het slechter. Keizer noemt dit in het NRC Handelsblad ‘een sterke moederschapsideologie’. ‘Je bent een slechte moeder als je je kind meer dan drie dagen per week naar de kinderopvang brengt. Dan word je echt aangestaard op het schoolplein.’ Liever zou Keizer zien dat Nederland kiest voor het Scandinavische model.

Toegang kinderopvang

In dit model is er altijd sprake van tweeverdieners waarin iedereen toegang heeft tot kwalitatief goede kinderopvang met universitair geschoolde leidsters. In het eerste, zo belangrijke, jaar van een kind zijn beide ouders thuis. Het ouderschapsverlof is daar ruim zestien maanden. ‘Maar door onze cultuur is het lastig om dit te realiseren’, zegt Keizer. ‘Veel Nederlandse vrouwen willen parttime werken. En uit onderzoek blijkt dat Nederlandse kinderen het gelukkigst zijn ter wereld. Maar in dit systeem is het niet voor alle vaders mogelijk om betrokken te zijn.’ Dertig procent van de vaders zegt dat ze meer tijd aan hun kinderen willen besteden, maar zeggen dat dat financieel niet haalbaar is.

Nederland scoort het hoogst wat betreft het welzijn van kinderen. Dat staat in een rapport van Unicef. Volgens Unicef gaf liefst 95 procent van de Nederlandse kinderen zelf aan tevreden te zijn over hun leven. Lees meer

Taalontwikkeling

De kersverse hoogleraar Vaderschap wil graag de invloed van vaders op de taalontwikkeling van kinderen onderzoeken. ‘We weten dat vaders meer actieve werkwoorden gebruiken, meer abstracte woorden en vaker de gebiedende wijs. Zien we dan ook dat kinderen van betrokken vaders een betere taalontwikkeling doormaken?’ Keizers eerste doel is om de leerstoel breder te trekken dan alleen ‘gescheiden vaders’. Die insteek vindt ze ook interessant, en ligt voor de hand omdat het hoogleraarschap een initiatief is van het Vader Kennis Centrum. Dit komt onder andere op voor vaders die na hun scheiding hun kinderen niet meer mogen zien. Maar Keizer wil vooral met onderzoek duidelijk maken wat de rol van vaders is in de opvoeding.

Welbevinden

Uit eerdere onderzoeken bleek dat als vaders vanaf het begin betrokken zijn bij de opvoeding van hun kinderen, de kans op een echtscheiding lager is en dat het goed is voor het welbevinden van het kind. Kinderen hebben minder problemen op school, vertonen socialer gedrag, spijbelen minder en leren beter omgaan met agressie. Uiteindelijk hoopt Keizer dat deze inzichten ertoe gaan leiden dat het beleid rondom vaderschap verbetert.

Niet alleen werkende moeders, maar ook werkende vaders voelen zich schuldig omdat ze naar hun gevoel niet voldoende tijd doorbrengen met hun kinderen. Uit een Amerikaans onderzoek van Pew Research Centre blijkt zelfs dat vaders zich schuldiger voelen dan moeders. Lees meer