Wat zouden we nog moeten zonder al onze elektronische speeltjes? Kun je het tijdperk zonder mobiele telefoon nog voorstellen? Ik moest daar gister nog wel even aan denken. Mijn dochters hadden ons kaartjes gegeven voor een popconcert in Paradiso. De dames kwamen net terug van een weekendje Parijs (hoezo arme studenten) en via de mobiele telefoon spraken we af: om kwart voor acht bij Paradiso. Helaas hadden ze de tram gemist en liet de volgende op zich wachten. Wij werden bijna omver gelopen door alle drommen mensen en besloten toch maar een plekkie te gaan zoeken. Een hele avond staan in een drukke menigte was na een intensieve werkdag niet zo’n aanlokkelijke gedachte. En zo zaten we boven op het balkon in een hoekje en hebben de meiden op het laatste moment zich in de zaal naar voren gewerkt. Via sms (praten lukte niet meer in die herrie) hielden we elkaar op de hoogte. Zo kun je samen naar een concert gaan, maar elkaar de hele avond niet zien.
Een wonder vond ik een paar jaar geleden ons sms-contact toen zij met hun vader in Australië (midden in de woestijn) op vakantie waren en ik een tentje in Frankrijk zat. Vroeger – nog niet zo heel lang geleden – moest je gewoon geduldig wachten tot er een brief per post kwam.
We vinden het nu heel normaal: even bellen als je wat later bent en/of in de file staat. Maar dit doen we pas een paar jaar!
Ook in mijn vak zijn de ontwikkelingen snel gegaan. Op de Academie voor Journalistiek tikte ik mijn stukkies gewoon op een typemachine. Toen ik elf jaar geleden bij Kinderopvang ging werken, stonden er een paar (oude) computers. Binnen de uitgeverij was één computer uitgerust met internet en e-mail. We maakten gewoon een blad en dat was het.
En moet je nu zien waar we mee bezig zijn! Een website, een e-mail nieuwsbrief … we gaan binnenkort beginnen met e-learning. Op de kinderdagverblijven zie ik de computer ook steeds meer zijn intrede doen. Vaak zie je alleen een computer op het kantoortje van het locatiehoofd, maar er zijn steeds meer kindercentra waar de computer ook een plek in de groep krijgt. Bij de buitenschoolse opvang is dat al langer het geval.
Nu kun je heel veel werk automatiseren en laten overnemen door de computer … maar dat gaat in de kinderopvang toch echt niet lukken. En dat is maar goed ook. Wat is nu leuker: de hele dag naar dat scherm zitten turen en ’s middags met kleine oogjes in de auto stappen of aan het eind van de dag een vermoeide maar tevreden peuter met warme rode wangen op schoot die lekker tegen je aankruipt? Ik zou het wel weten. Maar ja, het gebeurt me toch heel vaak dat ik een hele dag achter de computer zit. En dan ben ik wel eens jaloers op jullie!
