Vraag van pm’ers Barbara en Jeroen
‘Op onze kleutergroep hebben we nogal wat driftige kinderen. Als iets niet lukt of niet naar hun zin is gaan ze al snel schreeuwen, schelden, schoppen en alles op de grond smijten. Wij willen graag een voorbeeld stellen en kinderen leren hoe zij met hun emoties om kunnen gaan. Praten heeft op zo’n moment echter geen zin dus zetten wij ze even op een stoel apart om na te denken. Maar nu vroegen wij ons af of dat wel zo zinvol is?’
Antwoord pedagoog Annemiek Waage
Beste Barbara en Jeroen. Mijn antwoord is: nee, dat is niet zo zinvol. Kinderen die midden in hun emotie zitten kunnen niet bij het rationele deel van hun hersenen komen. Op dat moment met ze praten of even laten nadenken is voor hen dus een onmogelijke opdracht.
Dat geldt trouwens ook voor volwassenen. Stel jullie hebben samen de slappe lach, kunnen jullie dan nog redelijk nadenken of moeten jullie eerst uitgelachen zijn? Dus kinderen die midden in een emotie zitten kun je beter eerst even uit laten razen. Geef vooral aan waar en hoe dat wel kan en mag, het liefste in een gesprek met de kinderen als er niets aan de hand is. Zo van: ‘Stel, jullie zijn erg boos, wat zou dan een goede manier zijn om je boosheid te uiten of af te reageren?’
‘Wat veroorzaakt de driftbui, wat ging er aan vooraf?’
De boosheid mag er zijn, dus zeg nooit: ‘Daar hoef je toch niet boos om te worden’. Na de driftbui hebben de kinderen jullie erg hard nodig, niet om een standje te krijgen maar juist om steun te krijgen. Want wat veroorzaakt de driftbui, wat ging er aan vooraf? Of hoe zitten de kinderen in hun vel? Dan pas kun je beginnen met het leren reguleren van emoties, alhoewel dat voor kleuters nog best lastig is, dus heb niet al te hoge verwachtingen.
En dan nog iets om even over na te denken: Een driftkop die al vijf minuten zijn drift inhoudt moet daar een compliment op krijgen in plaats van de reactie op de driftbui die wellicht na die vijf minuten volgt.
Pedagogische vragen
- ‘Waarom zwijgt kleuter Joris op de bso?’ Lees meer
- ‘Daagt dreumes Kevin ons uit?’ Lees meer
- ‘Arief spreekt geen Nederlands, hoe kan ik hem helpen?’ Lees meer
- ‘Waarom wil Kees geen feestmuts op?’ Lees meer
- ‘Meisje wil niet verschoond worden’ Lees meer
- ‘Kinderen moeten van ouders een kusje geven’ Lees meer
- ‘Een dreumes op mijn groep bijt andere kinderen steeds’ Lees meer >>
- ‘Drie jongetjes verpesten de sfeer in de groep’ Lees meer >>
- ‘Een meisje wil steeds hetzelfde op brood’ Lees meer >>
- ‘Meehelpen? Daar betaalt mama toch voor?’ Lees meer >>
- ‘Moeder neemt geen afscheid. Wat nu?’ Lees meer >>
Heb je ook een pedagogische vraag voor Annemiek en/of Marieke? Mail je vraag naar kinderopvang@bsl.nl onder vermelding van ‘Pedagogische vraag’. Dan lees je het antwoord binnenkort terug op Kinderopvangtotaal.nl.
Ik denk dat het apart zetten en daarmee bedoel ik niet afgezonderd maar iets verder weg van de rest van de kinderen helemaal niet zo’n slecht idee is. Niet om het kind zijn of haar gedrag te overdenken maar om het kind uit de situatie te halen.
Wanneer een kind, denk aan bv. een peuter of kleuter een driftbui krijgt dan is dat enorm heftig vooral ook voor de kinderen in de directe omgeving.
Het pedagogisch verantwoord onderzoeken waar het gedrag vandaan komt, daar ga je bij peuters en kleuters niet achter komen. In veel gevallen wordt er na de driftbui niet meer over gepraat omdat het dan simpelweg voor hun niet meer belangrijk is.
Daarnaast vraag ik me af in hoeverre je uitingen als schreeuwen, schelden en schoppen ruimte moet bieden? Want wanneer je het kenmerkt als een “driftbui” moet je het kind de ruimte bieden maar eigenlijk wil je toch ook duidelijke grenzen stellen?