Op veel locaties is inderdaad nog plek, zo blijkt. ‘De noodopvang is niet vol. We hebben geen 12, maar 8 kinderen op sommige dagen,’ schrijft Amy. ‘Niet 100% vol, maar zeker meer dan 50%,’ aldus Lisan. En Simone: ‘Onze dagopvanggroepen zijn tussen 50 en 60% bezet. De bso minder. Scholen hier hanteren streng beleid van twee ouders in cruciaal beroep.’
Dat alles betekent echter niet dat de zaken goed lopen. Allereerst is het op de groepen veel drukker dan tijdens de eerste lockdown. ‘Ik zie toch een enorm verschil in vergelijking met de vorige keer,’ aldus Jessica. ‘Het was in het voorjaar een stuk rustiger.’ Femke voegt toe: ‘Waar we in de vorige lockdown gemiddeld 5 kids hadden, hebben we nu 22 kids per dag. We kunnen er 36 kids opvangen.’
Extra dagen aanvragen
Of het allemaal helemaal volgens de regels is, daarvan is Almy niet overtuigd. ‘Als we echt streng zouden zijn, zou de helft van de kinderen thuis moeten blijven. Waarom? Omdat de tweede ouder geen cruciaal beroep heeft, maar het toch heerlijk vindt om kinderen weg te brengen en zelfs extra dagen aan te vragen. Helaas is het erg oneerlijk naar de andere kinderen toe!’
Niet iedereen is zo kritisch over de ouders. Rhea is bijvoorbeeld begripvol over ‘die ouders die officieel geen recht op noodopvang hebben, maar die het water aan de lippen staat of door hun werkgever gedrongen worden naar het werk te komen, vrije dagen op te nemen en ga zo nog maar even door…’
‘Geen gratis opvang’
Annemieke vult aan: ‘Ik begrijp volkomen waarom ouders nu makkelijker gebruik maken van de noodopvang. Je kunt toch gewoon niet werken met kleine kinderen thuis? Dus als je er ook maar enig recht op hebt zou ik er ook gebruik van maken. Wij proberen andere ouders die niet thuis kunnen werken maar geen cruciaal beroep hebben ook te helpen. Die mensen moeten anders al hun vakantiedagen opnemen…’
Mireille is het daar dan weer niet mee eens: Wij zijn geen gratis opvang waar iedereen zijn kind maar kan brengen. Ook hier graag zo min mogelijk contacten!!’
‘Veel te druk’
Door alle drukte is het ín elk geval de vraag of je nog van noodopvang kunt spreken. Lisanne vindt van niet. ‘Ik zie dit niet als noodopvang en ook niet als oplossing tegen de vele besmettingen. Hier zou toch iets op bedacht moeten worden.’
Jessica is het met haar eens en maakt zich bovendien zorgen over haar eigen veiligheid. ‘Ik zie dit niet als noodopvang, het is veel te druk. Zeker gezien de Britse variant die nu in opmars is. Wij pm’ers staan wel onbeschermd ons werk te doen, de 1,5 meter is niet aan te houden met kinderen. Hoe meer kinderen, hoe meer risico.’
Vaccineren
Voorrang met vaccineren zou dan een oplossing zijn, meent Selma. ‘Ik snap de urgentie wel en mijn collega’s ook zeker. Maar laat dan ook zien dat het urgent is en wij zo belangrijk zijn. Geef ons dan die waardering en laat ons ook vaccineren!’