Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Campus Nobelhorst: ‘We denken in kansen en mogelijkheden’

Twee scholen van verschillende schoolbesturen die samen met een particuliere kinderopvangorganisatie intensief samenwerken en ruimtes delen; welkom op Campus Nobelhorst in Almere. Een unieke constructie, volgens de betrokkenen.

Aan tafel zitten Yvonne Penne van Sterrenschool het Universum, Paula van Kuijk van de ecologische school De Verwondering en Poonam Ramsanjhal van kinderopvang Sterrenrijk. Vanaf 2013 is er een samenwerking in gang gezet door de gemeente Almere en kwam er het plan dat er twee scholen zouden komen, samen met een kinderopvangorganisatie in de wijk Nobelhorst in Almere. Na een lange geschiedenis met noodgebouwen, verbouwingen, een onverwacht snelle groei waardoor verhuizingen naar voren zijn gehaald, is de Campus Nobelhorst nu waar het zijn wil. De ecologische school De Verwondering is in april in het nieuwe gebouw getrokken en nu liggen de twee scholen en het pand van de kinderopvang in één lijn en vormen samen de Campus. 

Gezamenlijk gebruik

De kinderopvang van Sterrenrijk is verdeeld over het eigen gebouw en de schoolgebouwen. Beide scholen groeien naar zestien groepen  en bieden ook onderdak aan de kinderopvang. Beide scholen huisvesten een peuterplusgroep en delen het gebouw met de bso. Ook het gebouw van de kinderopvang wordt door verschillende partijen gebruikt. De bovenverdieping bestaat uit lokalen die onder schooltijd door de leerkrachten van Het Universum gebruikt worden en daarna voor bso worden ingezet.  

Peuterplusgroepen

De kinderopvang werkt intensief samen met beide scholen. Een voorbeeld daarvan vormen de peuterplusgroepen die in beide scholen zitten. Poonam Ramsanjhal van KO Sterrenrijk vertelt dat ouders de keuze hebben om kinderen vanaf drie jaar te laten doorstromen vanuit de reguliere peutergroep naar de peuterplusgroep in de scholen. ‘Voorwaarde is dat het kind staat ingeschreven voor één van beide scholen. In de peuterplusgroep wordt niet alleen aangesloten bij de cognitieve stof en thema’s van de basisscholen, maar leren kinderen ook de dagelijkse routines die in school spelen. Zoals: hoe gaan we met elkaar naar buiten, hoe ga je naar de wc, welke regels over voeding zijn er? Op deze manier maak je kinderen steeds meer wegwijs in school en ze leren de ruimtes en leerkrachten kennen. Deze peuters hebben daarom ook nauwelijks moeite met wennen als ze op vierjarige leeftijd naar school gaan. In de praktijk stromen bijna alle driejarigen uit naar een van deze groepen.’

Screenen

Het heeft ook andere voordelen, vertelt Paula van Kuijk van de ecologische school. ‘Je ziet dat die kinderen vanaf drie jaar veel zelfstandiger worden en ook dat er veel uitwisseling komt tussen pedagogisch medewerkers en leerkrachten. De leerkrachten en kinderen kennen elkaar. Wanneer kinderen drie jaar en negen maanden zijn gaan wij met elkaar in overleg om te zien waar een kind het best tot zijn recht komt. Er zijn vier kleutergroepen in onze scholen en we kunnen goed bekijken welk kind qua dynamiek bij welke leerkracht en groep past. Bij de indeling van de kleutergroepen kunnen we ook rekening houden met vriendschappen die zijn ontstaan. Met dit overleg komt ook al vroeg aan het licht of er extra zorg nodig is en kunnen we een kind via de intern begeleider bijvoorbeeld al vroegtijdig aanmelden bij de logopedist op school. Als een kind nog niet echt klaar is voor de basisschool, is er ruimte om twee maanden langer in de peuterplusgroep te blijven. En vierjarigen die nog wat moeilijk wennen, kunnen ’s middags na school terug naar de peuterplusgroep in plaats van de bso. Zo maken we de overgang zo gemakkelijk mogelijk’ 

Gezamenlijke thema’s

Yvonne Penne (Het Universum) vertelt dat beide scholen werken met gezamenlijke thema’s die naar de peutergroep en bso worden doorgetrokken. ‘Wel in aangepaste vorm natuurlijk. De scholen werken niet samen op thema’s omdat ze een heel ander concept  hebben.’ Het Universum is een Sterrenschool die veel aandacht besteed aan kunst en cultuur. En de Verwondering is een ecologische school met groen en natuur als thema. ‘Het is mooi om te zien hoe de kinderopvangorganisatie vanuit de eigen visie en wettelijke kaders met beide scholen inhoudelijk kan samenwerken. Wat we wel in gezamenlijkheid doen, is het naschoolse aanbod waarbij een deel van het programma gericht is op groen en een deel op kunst en cultuur. Alle kinderen kunnen daar een keuze uit maken en zich voor inschrijven.’

Naschools aanbod

Poonam Ramsanjhal vertelt hoe ze dit doen. ‘We hebben nu een samenwerkingsverband met Kleur en Cultuur, zij leveren docenten die in een cyclus van zes weken een reeks workshops geven, bijvoorbeeld textielbewerking. Dan hebben we bijvoorbeeld zeven plekken voor kinderen van buitenaf en zeven kinderen vanuit de bso van Sterrenrijk.  Via een gezamenlijke website kunnen kinderen ingeschreven worden.’ Ze vertelt dat dit een investering is vanuit Sterrenrijk. Kinderen van buitenaf betalen slechts een symbolische bijdrage  en de workshops worden dus in feite gefinancierd uit een halve groep bso-kinderen. ‘Maar we mogen kosteloos gebruik maken van de ruimtes van het Buurtschap Zuid en de scholen.’ Poonam vertelt dat ze ook gebruik kan maken van samenwerkingspartners van de scholen. ‘Want wij als particuliere organisatie kunnen geen subsidie krijgen.’ Volgens Paula van Kuijk levert dit geen scheve ogen op van ouders die wel volop betalen via de bso. ‘Ouders zijn juist heel erg enthousiast dat we deze mogelijkheden bieden aan kinderen die het anders niet kunnen betalen.’

Omdenken

‘Wat ik zo mooi vind aan dit hele verhaal,’ zegt Yvonne Penne, ‘is dat wij het voor elkaar krijgen om zonder gemeentesubsidie een heel mooi aanbod neer te zetten voor alle kinderen in de wijk. We stellen onze ruimtes in de school na schooltijd beschikbaar voor danslessen en yoga die wel reguliere tarieven rekenen. Als ouders daar geen geld voor hebben, proberen we via het jeugd sportfonds om toch geld los te krijgen voor deze kinderen. Uitgangspunt is dat ieder kind er gebruik van moet kunnen maken. Dit is een kwestie van omdenken en flexibel zijn. Als het niet linksom kan, dan misschien wel rechtsom.’ 

Tienerclub

Paula van Kuijk vertelt dat er voor tieners nog niets is in de wijk, alleen maar huizen. ‘En dan steekt Poonam haar nek uit en start een tienerclub voor kinderen van 9 – 13 jaar. Daarin zitten kinderen van beide scholen.’ Poonam vertelt dat deze kinderen meer vrijheid hebben, een eigen koelkast, zelf activiteiten ondernemen en een zelfstandigheidscontracten hebben. Een echt succes volgens haar. Paula van Kuijk: ‘wij signaleren dat er voor tieners te weinig te doen is in de wijk en Poonam pakt dit op en organiseert weer iets nieuws. Zo werkt dat tussen ons: het gaat borrelen en bruisen en we zien vervolgens kansen. We denken in kansen en mogelijkheden.’

Gezamenlijke ambitie

Yvonne Penne: ‘We hebben een gezamenlijke ambitie en visie vastgelegd: we zijn samen verantwoordelijk  voor de opvang van kinderen van 0 – 13 binnen onze wijk. Dat valt of staat met korte lijnen en gemeenschappelijke ambitie om het anders te doen in deze wijk en voor onze kinderen. Dat maakt ons bijzonder; met twee verschillende schoolbesturen van verschillend signatuur.  We hebben met zijn drieën één belang en dat zijn de kinderen. Dat is de kracht van hetgeen wat we hier doen. Als we zien dat een kind bij ons niet tot zijn recht komt, dan misschien wel op de andere school.’ 

Pioniers

Paula van Kuijk vertelt: ‘We zijn alle drie pioniers, gestart met nieuwe concepten in een heel onzekere periode. Het is een gok om te kijken of dit wel aanslaat bij ouders.’ Yvonne Penne vult aan: ‘wij waren de tweede Sterrenschool binnen Almere en De Verwondering is de eerste ecologische bassischool van Nederland. Best spannend. Onze houding is dat we kritisch zijn op wat we doen. Doen we dingen op een bepaalde manier omdat we dit zo willen doen of omdat we denken dat het zo moet of omdat het altijd zo is geweest? Die vragen blijven we ons stellen, ook in de samenwerking en dat zorgt ervoor dat het werkt. We zijn geen concurrenten maar collega’s en maken elkaar beter. We zijn ook afhankelijk van elkaar. Als de een het niet redt, heeft de ander daar last van. Zo houd je elkaar in evenwicht. Dit maakt dat dat we denken dat we iets unieks en moois  hebben opgezet.’

Chemie

Ze realiseren zich dat deze innige samenwerking ook sterkt hangt op hun personen en de chemie tussen  hen. ‘Daarom zijn we ook bezig met het structureren van overleggen en leggen een aantal activiteiten op een andere plek binnen de organisaties neer zodat we de werkwijze kunnen borgen. Het wordt wel breed gedragen binnen de teams en ook in de medezeggenschapsraad.’ ‘Collega’s weten dat ze ‘in dienst’ van de Campus zijn,’ vult Paula van Kuijk aan. ‘Als je je lokaal niet wil delen, dan wordt het lastig om hier te werken. Dat geldt ook als je als leerkracht niet met de pedagogisch medewerkers wilt overleggen.  Het is soms best wennen, leerkrachten zijn vaak gericht op hun eigen lokaal. Maar ze zien  als ze dat loslaten, het ook veel oplevert. Toen wij tijdens de lockdown erg omhoog zaten en veel zieken hadden, belde ik Poonam. Zij lost het voor je op.’  Yvonne Penne: ‘We hebben ook de besturen daar helemaal in meegekregen. De oorspronkelijke opdracht kon door verschillende oorzaken niet uitgevoerd worden. Wij hebben de opdracht bij kunnen stellen zodat deze past bij de huidige omstandigheden. Beide besturen hebben dit omarmd en faciliteren; dat heb je wel nodig. We zijn ook heel trots op wat we hier neerzetten. We realiseren het ons niet altijd omdat het voor ons nu vanzelfsprekend is.’

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.