Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Monika Katinger – Teveel om op te noemen

Meestal kan ik makkelijk één leuke gebeurtenis van de week kiezen over welke ik in mijn weblog wil schrijven. Maar in de afgelopen dagen heb ik zoveel nieuwe indrukken opgedaan dat het moeilijk is om er maar één te keizen.
Wat zouden sommige ouders die de leidsters “veel plezier” wensen als ze ‘s morgens naar hun werk hollen verbaasd kijken als ze de kans kregen om een weekje mee te draaien in het kinderdagverblijf van hun kind. Veel mensen hebben een gesimplificeerd beeld van het werk van een leidster. Als je “veel plezier” hoort voor het begin van je werkdag, lijkt het alsof je de hele dag alleen maar gezellig aan het spelen bent, alsof je werk niet het “echte” werk is.
Goed, wat heb ik dus in de afgelopen dagen meegemaakt: een interessant congres, een interne audit, een rondleiding, een heftige vergadering en het schrijven van hafjaarlijkse observatieverslagen van kinderen.
Het congres georganiseerd door het blad Kinderopvang heeft een goede indruk op me gemaakt. Boeiende lezingen met een kijkje in de toekomst, discussie met de staatssecretaris van OCW, workshops, ontmoetingen met leidsters uit andere regio’s. Lees er over op het Open Podium (eerst De dagelijkse praktijk aanklikken).
Tijdens de interne audit mocht ik samen met mijn collega Hannah – en natuurlijk met onze hoofd Kate – de eer van ons kinderdagverblijf “redden”. Ik moet toegeven: de heftige vergadering een paar dagen daarvoor heeft zeker geholpen! Het is absoluut noodzakelijk, vind ik, om van tijd tot tijd stil te staan bij al die procedures, al die regels, alle hoofdlijnen van het beleid. In een prettig, open gesprek kwamen er behoorlijk veel onderwerpen aan bod. Ik moest soms geremd worden omdat ik te diep ging in mijn antwoorden. Het gaf me een fijn gevoel: als ik over mijn werk moet praten doe ik het blijkbaar met enthousiasme! Ik ga het in mijn geheugen “opslaan”, het lijkt me handig voor de minder leuke dagen, als de dagelijkse routine me een keertje te veel wordt…
Nou, en dan de verslagen over onze kinderen…Ik vind het gewoon erg leuk om te doen. Je zit achter de computer, je schrijft, schrijft en schrijft en aan het eind heb je een beeld van het kind gecreëerd. Je ziet dan – als je goed je best had gedaan – het kind bijna voor je ogen…Dat is natuurlijk het geval als het een actief, duidelijk aanwezig kind betreft en als je goed naar het kind had gekeken. Maar, o jee, wat schrijf je over dat stille, teruggetrokken kind of over het kind dat constant je geduld op proef stelt? Je wilt eerlijk zijn, maar je wilt dat ouders ook iets leuk en positief over hun kind zullen horen. De gulden middenweg dus…
Voor mezelf weet ik: zolang ik kinderen leuk en vertederend vind zit ik goed in mijn vak en kan ik mijn werk met “veel plezier” doen, zoals ouders het me soms ’s morgens wensen.

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.