Op een van de eerste dagen na mijn zomervakantie had ik weinig kinderen in mijn groep en kon ze op die dag in mijn eentje opvangen. Al was het weer twijfelachtig, zoals op de meeste dagen van deze zomer, ik ging ’s middags met vier jongetjes (een paar kinderen waren ondertussen opgehaald) lekker naar buiten.

Allemaal wilden ze graag fietsen. De betegelde buitenspeelplaats hadden we helemaal voor onszelf. Ik bedacht dat mijn mannetjes het misschien leuk zouden vinden om een parcours te rijden. Met krijt heb ik de route op de tegels getekend. Eerst veilig rondom een klein huisje dat grotendeels onder de bomen verscholen ligt en zo beschutting biedt tegen eventuele hoosbuien. Later, toen de zon zich ook liet zien, heb ik de route langer gemaakt. De driejarigen Jared en Pieter hebben zich precies aan de voorgeschreven route gehouden. De jongere tweeling Munir en Mimoun hadden er duidelijk veel meer moeite mee. Ja, Munir wilde ook een grote fiets en kon de grond met zijn voetjes net raken, maar van opgeven was geen sprake!

Tussendoor hebben we allemaal – ik deed natuurlijk ook mee – naar hartenlust gerend en wind in de plastic zakken gevangen. De volle zakken, gevuld met wind, heb ik in ballonnen omgetoverd. Toen Jared besloot zijn ‘ballon’ aan het stuur van zijn fietsje op te hangen volgde er natuurlijk een kettingreactie. Het was een grappig aanzicht: al die bewegende, aan alle kanten opspringende ballonen op die kleine fietsjes.

Mijn laatste ingeving zorgde voor nog meer pret: in de schuur heb ik een paar pionnen gevonden en hiermee de route verzwaard. Een doorslaand succes!
Wat hebben ze hun best gedaan, mijn kleine wielrenners! Niemand is zomaar tegen een pion aangereden. Slim hebben zelfs Munir en Mimoun bij een dreigende botsing de pion simpelweg een stukje opzij gezet. Jared en Pieter moedigden elkaar aan. Munir en Mimoun stonden vaker stil en volgden met bewonderende blikken de verrichtingen van hun oudere ‘collega wielrenners’.

Plezier dat de kinderen hebben beleefd was voor mij alweer het bewijs van het bekende fenomeen: het kan zo simpel zijn….