Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties1

Monika Katinger – Een gewone ochtend, een gewone dag

Als ik binnen kom vanmorgen, heerst er één en al bedrijvigheid. Een gedeelte van de groep lijkt op een kunstatelier: zeker vijf van onze “blauwe peuters” zijn heel geconcentreerd bezig om van simpele vellen gekleurd papier en van een berg kleine figuurtjes kleine kunstwerkjes te maken. Ik geef ze allemaal een aai over hun bol en laat ze ongestoord doorgaan.

Kleine Jamal snelt naar mij toe met zijn onafscheidelijke rooswitte, zachte knuffelkonijn. Geërfd van zijn twee grote zusjes, die ook eerst “onze” peutertjes waren voordat ze de wijde wereld in zijn gegaan.
Roman laat trots zijn nieuwe schminkboek zien. Zijn mama spoort hem aan om te onthullen, welke foto op de omslag van het boek de foto van “de burgemeester” is. Nou, wij zijn wel benieuwd, mijn collega Petra en ik. Tot onze hilariteit wijst Roman de boos kijkende, wit geschminkte tovenaar aan.

Liedjes zingen – dat is “ons ding”, vind ik. Vooral als we allemaal goed gehumeurd zijn en iedereen gezellig meedoet. Jade heeft de afgelopen week goed kunnen oefenen op de twee afscheidsfeestjes in onze groep en zingt uit de volle borst mee. En zelfs onze stille Jamal laat zachtjes een paar woordjes horen. Eerst varen we zingend met “berend botje” mee, daarna gaan we een “olifantje in het bos” achterna. We maken ook nog – ondanks de nodige fysieke inspanning – zingend gebruik van een verroeste “molen”, met gelukkig nog prima functionerende wieken.

Het is een beetje miezerige ochtend en wij blijven lekker binnen vanmorgen. Onze nieuwe aanwinst Josje – net doorgestroomd vanuit de babygroep- heeft het nog regelmatig moeilijk. Veel troosten, veel knuffels, veel op schoot zitten helpt wel. Tussendoor heeft ze wel ook de interesse voor een poppetje die ik voor haar in het dekentje heb gewikkeld en voor een boekje dat mijn collega Petra aan haar heeft voorgelezen.
Roman, Omar en Sem leven zich uit met de Duplo blokken. Vooral Roman is er opvallend lang mee bezig en heeft fantasievolle bouwsels geconstrueerd. Erg leuk, die laten we zeker staan om ze aan zijn mama te tonen als hij vanmiddag wordt opgehaald.
Een poosje later bekijken de kleintjes met mijn collega op de bank de nieuwe prentenboekjes. Ik nestel me met een klein groepje op de grond en lees op verzoek van onze Jeroen één van zijn geliefde boeken: Tom konijn. Als het jongetje Sam en zijn knuffel Tom konijn uiteindelijk in het bedje belanden, hoor ik van Jeroen dat hij samen met zijn broertje een stapelbed heeft thuis. Onze gezellige, altijd praatgrage Daria vertelt over haar nieuw bedje. En van Jenna weet ik nu dat ze een kamertje samen met haar zusje deelt.

De ochtend is snel om en het volgende punt op ons programma is broodjes smeren! Even opruimen, een plekje aan tafel zoeken, alles klaarzetten en happen maar!
Het is een gewone ochtend geweest, een gewone dag… en ik voelde me er echt fijn bij…

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.