De colleges en de trainingen die er door de hogeschool INHolland binnen de opleiding pedagogiek worden aangeboren, verdiepen mijn kennis en dragen bij aan mijn specifieke communicatieve vaardigheden. Per periode werken we ook aan een vrij grote integrale opdracht, die gekoppeld is aan het kritisch bekijken en beoordelen van het pedagogisch handelen op onze werkplek. Deze opdrachten vind ik persoonlijk het meest uitdagend en het meest interessant.
In de alweer laatste periode van dit schooljaar zijn we, in groepjes van twee, bezig met het kijken naar het pedagogisch beleidsplan van onze organisatie en de interactie tussen pedagogisch medewerker en kinderen. Zijn de uitgangspunten van ons beleid te herkennen in het handelen van de pedagogisch medewerker? Reageert ze vooral positief, sensitief en responsief?

Twee belangrijke onderdelen van deze opdracht bestaan uit de video-opnames en de analyse van deze video-opnames. Ik heb zelf een paar opnames gemaakt en eind mei is mijn medestudente Lorienne naar ons kinderdagverblijf gekomen om te filmen. Lorienne werkt buiten de kinderopvang. Ze wilde zelf de sfeer proeven en kijken hoe het er aan toe gaat op een kinderdagverblijf.
Om eerlijk te zijn, vond ik het ook een beetje spannend: hoe komen we over, wat zal ze vinden van ons handelen, van de sfeer, van de activiteiten?

Lorienne heeft de interactie tussen mijn collega en de kinderen tijdens het fruit eten aan tafel gefilmd en ook tijdens het verschonen en tijdens het buitenspelen. Tijdens het fruit eten zat ik zelf ook te observeren. Je kunt zoveel zien als je het van afstand bekijkt! Ik vond het zo goed en zo ontspannen er aan toe gaan! Ik was gewoon trots op mijn collega Petra, op onze kinderen, op mijn werk! En inderdaad, Lorienne zag het ook: ze vond de sfeer en de benadering van de kinderen erg goed.
Wij hebben geboft wat het weer betreft: het was een warme, zonnige dag. Kinderen konden zich buiten heerlijk uitleven: door het gras rollen, bloemetjes plukken, wormpjes bekijken. Ze konden zelfs een praatje maken met de toevallig passerende “oma’s” van het naast gelegen verzorgingshuis.

Aan het eind van de ochtend heeft Lorienne haar indrukken aan ons verteld. Ze was er helemaal vol van! Ze was onder de indruk van de liefdevolle en toegewijde houding van mijn collega. Het viel haar op dat het kind in onze groep altijd in zijn waarde werd gelaten. Het “toveren” van fruit vond Lorienne stimulerend en verrijkend. Ze complimenteerde mijn collega met haar interesse in kinderen: ze kwamen allemaal aan bod en konden allemaal hun verhaal kwijt. Het verschoonmoment werd benut om extra aandacht aan het kind te geven. En ook tijdens het buitenspelen deden pedagogisch medewerkers actief mee met de kinderen. Ja, het kind staat inderdaad centraal in ons kinderdagverblijf, constateerde Lorienne. Haar eigen kind zou ze met een gerust hart aan ons overlaten.

En ik? Ik besefte weer eens hoe belangrijk mijn werk, het werk in de kinderopvang, is. Wij, pedagogisch medewerkers, dragen bij aan het vormen van de persoonlijkheid van kinderen. We dragen ons steentje bij aan het leggen van de basis, van het fundament waarop ze – hopelijk – stevig genoeg zouden kunnen staan.