Mijn schooldag begon tijdens de laatste periode van dit schooljaar heerlijk ontspannen: lekker op de grond zitten, bellen blazen, kranten scheuren, elkaars handjes insmeren… Het vak Spelbegeleiding heeft ons, studenten, de handvaten aangereikt voor het organiseren en uitvoeren van sensopatisch, contactbevorderend spel, spel met autistische kinderen en voor het begrijpen en het ondersteunen van het illusief spel van kleine kinderen. (Illusief spel is spel waarbij het kind een rol aanneemt, bijvoorbeeld vadertje en moedertjje, maar het kan ook gespeeld met worden met poppetjes in de zandbak of de poppenkast. Red)

Spelletjes moest ik natuurlijk in de praktijk oefenen en opnemen. Het bekijken, bespreken en becommentariëren van mijn beste filmpje vormde het mondelinge examen die ik toch een beetje spannend vond. Zal ik aan alle door docent opgestelde criteria voldoen? Ben ik in staat om de aandacht van het kind vast te houden? Hebben we genoeg oogcontact met elkaar? Doet het kind enthousiast mee? Ondersteun ik de spelletjes verbaal op de juiste manier?
Deze spelletjes zijn heel goed geschikt voor verlegen, teruggetrokken kinderen. Als alles goed verloopt, stellen deze kinderen zich tijdens het sensopatisch spel open. Ze laten zich aanraken, ze hebben plezier, ze genieten.
En daar gaat het om: om het genieten en om het plezier hebben. Met simpele ‘hulpmiddelen’ kun je een kind leuke en ook een beetje spannende ervaringen laten opdoen.

Ik heb drie filmpjes opgenomen, met drie verschillende kinderen van mijn peutergroep. Tot mijn vreugde reageerden alle kinderen enthousiast. Ze vonden het heerlijk om op een andere, voor hen ongewone manier bezig te zijn.
De kinderen deden vol overgave mee. Maar ik kon ook duidelijk hun gedachten ‘lezen’: ‘hé, wat gek, opeens mag ik kranten scheuren’, ‘ik mag de krantenknipsels in de lucht gooien!”, ‘ik mag met watjes grappige spelletjes doen!”

Dankzij deze spelletjes wordt het contact met kinderen warmer, spontaner, makkelijker. Ik zou het interessant en verrijkend vinden om me verder in het contactbevorderend spel te kunnen specialiseren.
Trouwens – het fundament waarop ik kan bouwen is er wel: mijn manier van begeleiden is als heel goed beoordeeld. Nu nog het resultaat van de andere twee toetsen en mijn tweede studiejaar is alweer ‘historie’.