Op een van die sporadisch warme zomerdagen van dit jaar halen wij alles uit de kast wat maar enigszins naar zomer ruikt. We smeren de kinderen in met factor 60, laten alle beschikbare teilen en emmers vol lopen met handwarm water en sjouwen eindeloos met emmers heen en weer om de watertafel te vullen.

De kinderen, helemaal enthousiast, zijn al gauw heerlijk aan het spelen met allerlei vormpjes en emmertjes. Met grote kwasten en verfrollers , wordt de schuur “geverfd”. Er wordt druk heen en weer gelopen tussen de zandbak en de watertafel en al gauw is het een heerlijk, smeuïge modderpoel!

‘De andere kinderen staan er met open mond naar te kijken. In stille verwondering’

Odeis heeft andere plannen. Grootser. Hij staat het allemaal zo eens te bekijken en je ziet gewoon aan hem dat hij al dat gespeel met die emmertjes, schepjes en watermolentjes maar kinderspel vindt. Hij is iets heel anders van plan: hij vult een emmer en giet die zonder zich een tel te bedenken over zijn hoofd! Een Indonesisch tafereel: mandiën! Er volgen nog twee emmers. Hij is drijfnat maar daar heeft hij niet eens erg in! Als hij het na een tijdje wel gezien heeft bij de waterbak neem ik hem mee om droge kleren aan te trekken. Zijn natte kleren wring ik uit en hang die over het hek om te drogen.

Als hij weer naar buiten komt loopt hij linea recta terug naar de watertafel, waar ie zijn hoofd meteen onder water steekt! Het duurt niet lang voor’íe zijn schoenen uitdoet en middenin de waterbak gaat staan springen! De andere kinderen staan er met open mond naar te kijken. In stille verwondering.

Odeis heeft totaal geen erg in zijn publiek. Hij bevindt zich ergens in de Middellandse zee waar je niets moet en gewoon de hele dag in het water kan poedelen. Hij vult de zoveelste emmer…..

Job heeft het ook allemaal staan bekijken. Zijn ogen glunderen. Het duurt dan ook niet lang voor Odeis gezelschap krijgt!

Zo hoort een zomerdag te zijn…..