De kinderen hebben de stoeltjes in een lange rij achter elkaar gezet.
“We gaan met de trein!”meldt de woordvoerder. Collega speelt daar meteen op in door plaatsbewijzen uit te delen en vervolgens rond te gaan met de perforator. Zij heeft altijd al graag als conducteur bij de NS willen werken en grijpt nu haar kans.
“Zullen we naar Sinterklaas gaan?”stellen wij voor. Dat vinden ze een heel goed plan. De trein slingert door de bochten en af en toe verlaat een van de passagiers zomaar de trein, terwijl Sinterklaas nog niet eens bereikt is.Om te voorkomen dat we met een lege trein bij Sinterklaas aankomen roepen we om dat het eindpunt bereikt is en dat iedereen uit moet stappen.
“Waar is Sinterklaas nou?”vraagt een bijdehand jongetje. Ik pak een mijter. Een kartonnen exemplaar door de kinderen zelf gemaakt en voorzien van twee horizontale gouden strookjes, die het kruis voorstellen. Iedereen verstart in zijn bewegingen. De stilte is ineens oorverdovend. Chayenne sluipt weg naar het klimhuis, waar zij zich achter verstopt. Safanja ,die aan tafel zit begint ineens heel geconcentreerd haar treinkaartje te kleuren en kijkt niet meer op of om.
“Dag lieve kinderen! “zeg ik, gewoon met mijn eigen stem.”Waar is juffrouw Marion nou?” Nog steeds die stilte. “Weg!”fluistert een dapper meisje. “Nee toch, die is hier!” Ik zet mijn mijter af. De spanning ebt weg. Gelukkig de juf is er nog! Maar als ik hem even later weer op zet vallen de monden open en kleurt Safanja hevig verder.Om het plaatje compleet te maken zet collega een Zwarte Pieten muts op. Het maakt de stilte nog intenser.We kunnen het kleurpotlood van Safanja horen krassen. In deze rust kan je makkelijk tot je 80ste peuterleidster zijn! Zwarte Piet gaat rond met de kruidnootjes. Het is eng, maar ze nemen er wel een paar. Op Sannah na. Sannah, de beer om de honingpot als het om snoep gaat, wil er zelfs niet eens naar kijken!
De opluchting is groot als de mijter en de muts in de kast verdwijnen. Safanja komt er weer bij .
“Dat was leuk he!”zegt ze tegen haar vriendin!
