Ze praten met elkaar over wat voor grappige dingen hun tweelingbroertje en -zusje doen. Ze genieten. Ik weet zeker dat dit soort momenten bijdraagt aan hun onderlinge band, het gevoel van welbevinden en zelfvertrouwen. Wij genieten ook om onze kinderen zo te zien. Dit soort momenten compenseren helemaal de momenten van totale chaos, zoals je die zo kunt hebben in een jong gezin.

Toegegeven, vier kinderen is goed te overzien. Ik kan redelijk inschatten wat zij van mij nodig hebben om hun contact met elkaar voor iedereen prettig te houden. Voor pedagogisch medewerkers, met veel meer kinderen om zich heen, is dat echt lastiger.

Je hoeft het niet allemaal alleen te doen. Kinderen helpen je een handje!

Als gevraagd wordt naar de toegevoegde waarde van kinderopvang, dan antwoorden wij vaak dat we een belangrijke bijdrage leveren aan de sociale vaardigheden van kinderen. Niet voor niets een van de pedagogische basisdoelen. Ook ouders geven aan voor kinderopvang te kiezen zodat hun kind op jonge leeftijd kan leren omgaan met leeftijdgenoten. Toch laten wij hier nog kansen liggen.

Met de emotionele veiligheid zit het vaak wel goed, is mijn ervaring. Ook het NCKO[1] komt tot die conclusie. Kinderen voelen zich over het algemeen gezien en gehoord en het welbevinden is goed. De pedagogisch medewerkers zijn sensitief responsief. Ook worden de individuele kwaliteiten en leerpunten van kinderen gezien en is er sprake van veel spelbetrokkenheid (persoonlijke competentie). Medewerkers hebben respect voor de autonomie van het kind, stellen grenzen en bieden structureren. Maar als we kijken naar wat een kind nodig heeft om binnen een groep te kunnen functioneren en wat nodig is om een goede groepsdynamiek te creëren (sociale competentie en normen en waarden), dan valt er nog wel wat te verbeteren. De interactievaardigheden praten en uitleggen, ontwikkelingsstimulering en begeleiden van interacties tussen kinderen komen vaak minder goed uit de verf.

Sociale competentie ondersteunen is ook moeilijk. Denk aan bewust en actief aanmoedigen van onderling contact tussen kinderen (zonder het initiatief bij hen weg te nemen). Aan gerichte activiteiten en materialen inzetten om kinderen gezamenlijke ervaringen te laten opdoen. Aan kinderen op passende wijze op elkaars mogelijkheden attenderen. Of aan het aanmoedigen van gesprekken tussen kinderen onderling. Best lastige dingen. Ik zie veel medewerkers onbewust bekwaam een aardig eind komen, maar gericht kinderen in de groep aan elkaar verbinden, blijkt een stuk lastiger.

Hoe we dat kunnen verbeteren?  Eigenlijk helpen kinderen ons een handje. Zij zeggen de hele dag door dingen die hen aan elkaar kan verbinden. Herhaal hardop wat een kind zegt in de groep en let op de reactie van de andere kinderen. Vaak ontstaat daardoor al een onderling gesprekje. Belangrijk voor kinderen, leuk voor jou en essentieel voor de professionaliteit van de kinderopvang.

De vorige keer schreef Simon zijn blog over het belang van lachen en humor in de opvoeding. Lees deze mooie blog hier terug