‘Hoe weet ik of mijn kinderopvang goed is?’ is de titel van een recent artikel in de Volkskrant. Om het antwoord op die vraag te krijgen, wordt ouders aangeraden het Inspectierapport van de GGD te lezen en zelfs de GGD te bellen. Verder wordt geadviseerd langs te gaan bij een kinderopvanglocatie, om te ‘voelen’ of de kwaliteit goed is. Ouders kunnen bijvoorbeeld letten op eventuele chaos, kijken of de medewerkers voldoende de tijd voor hen nemen en kijken of de omgeving ‘goed is voor hun kind’.

Je kunt je afvragen of ouders hierdoor een realistische weergave van de pedagogische praktijk krijgen. Maar wat mij bovenal bezighoudt, is waarom dit soort vragen steeds weer terugkomen. Kan het zijn omdat de sector zich niet in dit gesprek mengt? Neem het onderzoek van Carolina de Weerth (onderzoeker aan de Radboud Universiteit) van april 2015, waarin zij stelt dat kinderopvang slecht is voor baby’s. Hoe hebben wij gereageerd? Niet. In een ander recent artikel in de Volkskrant[1] worden de risicoprofielen van de GGD gebruikt om inzicht te geven in goede en slechte kwaliteit kinderopvang. Minister Asscher geeft aan dat de risicoprofielen geen oordeel geven over de kwaliteit. Dat klopt, maar wat dan wel? Wij laten niet van ons horen.

Het goede nieuws is dat steeds meer mensen om ons heen overtuigd raken dat kinderopvang een ontwikkelingsinstrument is voor kinderen en niet alleen een arbeidsparticipatie-instrument. Minister Asscher beaamde dit in zijn toespraak tijdens de conferentie Arbeid en Zorg 31 oktober jl. Ook de meeste politieke partijen lijken inmiddels overtuigd, zoals is terug te zien in de partijprogramma’s voor de komende verkiezingen. Toch blijft de negatieve aandacht voor de kwaliteit van de kinderopvang terugkomen. Misschien wel juist omdat wij, de kinderopvangsector, elke keer onvoldoende of geen antwoord op vragen of beweringen geven. We geven wel een weerwoord, maar veelal via kanalen binnen de branche. Daarmee geven we anderen de ruimte ongestoord hun meningen en dooddoeners naar buiten te brengen.  

‘Kritische vragen blijven terugkomen. We zullen dus moeten opstaan, de vraag serieus nemen en daar een serieus antwoord op geven’

Hoe komt het toch dat wij niet of nauwelijks reageren?  Is het omdat we denken dat het onderwerp door het te negeren vanzelf wel weer overwaait? Het tegendeel blijkt waar. Kritische vragen blijven terugkomen. We zullen dus moeten opstaan, de vraag serieus nemen en daar een serieus antwoord op geven. Om dat te kunnen doen, zijn criteria nodig  om de kwaliteit van de kinderopvang te bepalen. Vanuit wetenschappelijk onderzoek zijn die aanwezig, we moeten het alleen nog vertellen.

Laten we de gedegen zelf-evaluatie instrumenten die voorhanden zijn (bijvoorbeeld het GGD Veldinstrument Observatie pedagogische praktijk en de NCKO-Kwaliteitsmonitoren) oppakken en structureel en cyclisch de eigen pedagogische praktijk in beeld te brengen. Bediscussieer deze informatie met medewerkers, zodat ervan geleerd kan worden. Deel deze informatie met ouders, zodat ook zij een reëel beeld krijgen van het pedagogisch handelen. Bespreek deze informatie met de GGD, zodat er daadwerkelijk een dialoog over het pedagogisch handelen ontstaat. Kortom, vertel het! Aan jezelf én aan de buitenwereld. Laten we er samen voor zorgen dat het voorzichtige vertrouwen in kinderopvang als ontwikkelinstrument wordt gesterkt en de kwaliteit geen issue meer is. De bal ligt nu bij ons!

De vorige keer schreef Simon zijn blog over de soms nog wat onwennige en lastige communicatie met zijn twee pasgeboren kinderen. Lees deze blog