Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog Romy de Moor – Stimuleren met respect voor grenzen

In hoeverre stimuleer je kinderen om iets te proberen? Ik vind het iets lastigs. Aan de ene kant wil je respect hebben voor de autonomie, respect voor de keuze die een kind zelf maakt, maar aan de andere kant wil je een kind ook uitdagen en motiveren om iets tóch te proberen en zichzelf zo te overwinnen.
Romy de Moor

We zitten aan tafel fruit te eten. Wouter vraagt of ik een boekje voor wil lezen over de beer. Ik kijk op de klok en zie dat het al over half tien is. Ik vertel Wouter dat er zo meteen een dansjuf komt en dat we daarom nu geen boekje kunnen lezen. Vanmiddag zal ik het boekje over de beer voor hem voorlezen. Wouter kijkt mij bedenkelijk aan en knikt bevestigend.

Bente kijkt mij wat angstig aan. Langzaam zie ik kleine traantjes in haar ogen verschijnen. Ze kijkt richting de deur, en vervolgens naar het raam van de andere groep. “De dansjuf is er nog niet lieverd” zeg ik haar. Ondertussen is het tijd om van tafel te gaan en te plassen. Wouter en Joep komen richting de badkamer en Bente gaat achter hen staan. Een klein trillipje en twee tranende oogjes kijken mij aan. Bente slikt een paar keer maar kan haar tranen dan niet meer inhouden. “ Niet de dansjuf “ zegt ze. Ik geef Bente een knuffel en vertel haar dat ze niet mee hoeft te doen wanneer ze dit niet wil. Ze mag ook op de groep blijven bij mijn collega of bij mij. Bente vraagt mij nogmaals om bevestiging, kijkt nog eens richting de deur en gaat dan spelen.

Wanneer de kinderen beginnen te dansen met allemaal knijpers aan hun kleren staat Bente op, bekijkt ze de kinderen, lacht eens en danst dan vol vreugde mee met de groep.

Tien minuten later gaat de deur van de groep open. Bente gaat in een hoekje staan en kijkt mij vragend aan. Mijn collega vraagt Bente of ze het misschien toch leuk vindt om even mee te gaan, maar Bente antwoordt dat ze echt niet wil. Ik vertel haar dat ze ook voor het raam kan kijken en altijd nog mee mag doen wanneer ze zich bedenkt. Met de andere kinderen ga ik met de dansjuf mee om vervolgens allerlei leuke spelletjes met knijpers te doen.

Bente staat voor het raam te kijken. Aandachtig volgt ze alle handelingen die de dansjuf doet en bekijkt ze de lachende kinderen. Na een aantal minuten verschijnt er een klein glimlachje op haar gezicht. Ik open de deur en vraag haar of ze misschien toch even wil komen kijken. Bente knikt ja, loopt zachtjes mee de groep op en gaat op mijn schoot zitten. Voorzichtig pakt ze een aantal knijpers en volgt ze wat de dansjuffrouw en de andere kinderen doen. “Bente mag ik even opstaan om een foto te maken?” vraag ik haar na een tijdje. Bente knikt ja, gaat van mijn schoot af, kijkt naar de dansjuffrouw en schuift een stukje dichterbij. Wanneer de kinderen beginnen te dansen met allemaal knijpers aan hun kleren staat Bente op, bekijkt ze de kinderen, lacht eens en danst dan vol vreugde mee met de groep. Zodra ik weer ga zitten klimt Bente weer op mijn schoot. Ze kijkt mij aan en lacht.

Tien minuten later vertelt de dansjuf dat de kinderen weer terug mogen naar de groep en dat de andere kinderen nu aan de beurt zijn. Ik sta op en vertel Bente dat ik het heel knap en leuk vindt dat ze tóch mee heeft gedaan. Een glimlach van oor tot oor verschijnt op Bente haar gezicht en vol trots loopt ze de groep op.

Aan het eind van de dag komt vader Bente ophalen. Ik vertel hem het verhaal en benadruk hoe knap ik het vind dat Bente toch nog mee kwam dansen ondanks dat ze het heel spannend vond. Bente zit te puzzelen en kijkt vanuit haar ooghoek richting vader en mij. Er verschijnt een heel klein maar ontzettend trots glimlachje op haar gezicht…

Het is soms lastig hoe je in bepaalde situaties het beste kunt handelen. Je wilt luisteren naar het kind, luisteren naar hun gevoelens en behoeften, maar je wilt ze af en toe ook een setje geven om zichzelf te overwinnen. Daarnaast is het toch ook wel erg leuk wanneer je aan álle ouders kunt vertellen dat hun kind mee heeft gedaan met de activiteit van de dag. In dit geval heb ik naar Bente geluisterd door haar te horen en te zien, en heeft ze zichzelf overwonnen door toch mee te doen. Een geslaagde missie! 

Lees ook zeker de laatste blog van Romy over

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.