Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog Romy de Moor – Sensitieve re-wat?

Sam heeft vandaag niet zo’n zin om te komen Romy, zegt zijn moeder  wanneer ze hem komt brengen. Oh wat jammer Sam, kunnen we er misschien voor zorgen dat je wel zin hebt in vandaag door samen te bedenken wat we allemaal kunnen doen?

Romy de Moor

Sam kijkt mij bedenkelijk aan en vraagt “maar wat kunnen we dan allemaal doen?” Ik benoem een aantal dingen: Knutselen, knippen, buiten spelen, een parcours bouwen, met het gekke zand spelen… “Jaaa met het gekke zand spelen!” roept Sam terwijl er een lach van oor tot oor verschijnt. Goed, dat gaan we doen. Ik hoop dat je al een beetje meer zin hebt in vandaag. “Nou een klein beetje” zegt Sam met dezelfde bedenkelijke blik.

Nadat alle kinderen zijn gebracht, gaan we aan tafel om fruit te eten. Saar krijgt een stukje banaan aangereikt van mijn collega. Ze pakt het stukje banaan en gooit het weg. Met haar hand rijkt ze naar het bord met fruit, trekt het naar zich toe en pakt een nieuw stukje banaan. “Wilde je het graag zelf doen? Dat mag natuurlijk ook” zegt mijn collega. Saar lacht en eet haar banaan op.

Tussen het eten door worden er mooie verhalen vertelt en zingen we liedjes die de kinderen zelf kiezen. Tom bekijkt alle kinderen aandachtig en zegt niet zoveel. Weet jij nog een leuk liedje, Tom? Vraag ik hem. Tom lacht een beetje maar zegt niets. Welk liedje vind jij het allermooiste? Tom zegt niets maar doet zijn vingertje snel door de lucht en legt hem weer op tafel. Ik denk dat Tom de helikopter wil zingen jongens! Tom lacht bevestigend. Alle kinderen steken hun vinger in de lucht en zingen mee.

Mats roept vervolgens iets wat ik niet direct versta. “Aut aut” zegt hij meerdere malen. Wat bedoel je precies, Mats? Vraag ik hem. Mats wordt een beetje boos en zegt vervolgens “Toet toet” Oh wil je het liedje van de auto zingen? Mats knikt bevestigend en maakt van zijn handen een stuur.

Het opmerken van signalen van kinderen vind ik het belangrijkste in mijn vak

Na een aantal liedjes te hebben gezongen gaan we van tafel en wordt er leuk samengespeeld. Jonas zit voor het keukentje te kijken naar de kinderen die vadertje en moedertje spelen. Zou je ook graag mee willen spelen? Vraag ik hem. “Ik mag niet meespelen” zegt hij met een teleurgesteld gezicht. Kom met me mee, dan gaan we eens vragen of jij ook mee mag doen. Ik vertel de kinderen dat ze erg leuk aan het spelen zijn en zeg dat Jonas ook graag mee zou willen doen. Misschien kan hij dan het broertje spelen? De kinderen kijken hem aan, lachen en roepen “ja jij bent het kleine broertje!” Jonas kijkt mij aan. Er verschijnt een brede glimlach op zijn gezicht. Hij gaat bij de kinderen zitten en luistert aandachtig wat er van hem verwacht wordt. Ondertussen komt Sam naar mij toe en gaat voor mij staan. “Het is hier zo saai”, zegt hij. Zullen we dan maar eens het zand gaan pakken uit de gang? Stel ik voor. Sam lacht en rent richting de groepsdeur. Samen pakken we het zand en zetten het op tafel. Een aantal kinderen komt richting de tafel gerend en ze beginnen enthousiast mee te spelen.

Het opmerken van signalen van kinderen vind ik het belangrijkste in mijn vak. Sommige kinderen laten duidelijk horen wat ze willen of vinden, andere kinderen zijn wat meer teruggetrokken. Het is aan ons als pedagogisch medewerkers dan de taak om dit kind toch goed te zien. Wij zijn de veilige basis voor een kind en moeten laten voelen dat ieder vrij is zichzelf te laten zien en horen. Pas dan zal een kind zich durven en kunnen ontwikkelen.

In haar vorige blog liet Romy goed zien hoe ze probeert om kinderen autonomie te geven. Maar dat is niet altijd gemakkelijk. Lees haar blog hier terug

 

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.