Eenmaal terug op de groep kijk ik naar de kinderen. Allen zijn leuk aan het spelen en lijken blij te zijn. Zou er iemand tussen zitten die minder ontspannen door het leven gaat dan wij denken? Bij de gedachten gaan de rillingen over mijn rug. Bij geen van de ouders kan ik het mij voorstellen en ook de opa’s en oma’s die hier geregeld komen, lijken hartstikke lief te zijn. Helaas kun je het maar zelden direct aan iemand zien. Gelukkig zijn er allerlei observatiemethoden waardoor dit soort dingen hopelijk altijd aan het licht zullen komen!

Wij werken met de methode ‘Kijk!’ Hierbij kijk je, buiten de motoriek, spreek-taalontwikkeling, enzovoort ook naar de basiskenmerken van een kind. Hoe zit het in zijn vel? Hoe laat het zich troosten? Hoe wordt het wakker? Durft het voor zichzelf op te komen? Hoe gaat het om met kinderen en volwassenen? Lijkt het plezier te hebben in wat hij doet? Wij bekijken al deze aspecten nauwkeurig en hopen hierdoor goed te kunnen handelen wanneer dit nodig is.

‘Het lastige is dat je niet té snel een stempel op iemand wil drukken’

In het verleden hebben we naar mijn mening een kindje wel eens te laat gezien. Natuurlijk, het viel op dat het wat meer moeite had met bepaalde dingen, maar dat het geestelijk zo was aangetast door een situatie thuis hadden wij niet voorzien. Dan moet je, wanneer je het kindje naar school laat gaan, erop vertrouwen dat de situatie daar goed wordt opgepakt en dat er goed gehandeld wordt. En dat is moeilijk!!

Het lastige is dat je niet té snel een stempel op iemand wil drukken. Al snel zeggen mensen; die ziet er zo armoedig uit! Wat een verwaarlozing! Net als dat er al snel wordt gezegd dat een kindje ADHD heeft of autistisch is. Sommige ouders geven nu eenmaal niet veel om kleding en sommige kinderen zijn nu eenmaal een beetje drukker dan een ander.

Toch ben ik blij dat er tegenwoordig zo goed geobserveerd wordt en we hopelijk een hoop ellende kunnen verhelpen of zelfs kunnen voorkomen. We kunnen ons beter té snel zorgen maken dan dat een kind niet wordt gezien. Ieder kind verdient toch een zorgeloze, fijne en veilige jeugd waarin het zichzelf kán en mág zijn?!

In haar vorige blog vertelde Romy over de activiteiten en uitstapjes die ze met kinderen doet. Bij een nieuw meisje op de groep is de moeder zichtbaar blij verrast van de foto’s die er die dag van haar spelende dochter zijn bijgehouden. ‘Moeder kijkt trots en tevreden naar de foto’s en neemt haar dochtertje mee. Met een goed gevoel zwaai ik hen na.’ Lees haar vorige blog ‘Uitjes’ hier