Toch zat ik wel een beetje in mijn maag met zijn houding en het feit dat hij absoluut niet wilde gaan. Ik volgde natuurlijk alle maatregelen op de voet, en begreep dat het beslist geen eitje zou worden om hem weg te brengen.

We liepen door de straat van de kinderopvang, ik noemde de namen op van de kindjes die hij weer zou gaan zien. Hij liep mokkend achter me, en toen we bij de ingang aan kwamen, bleek dat we toch via de noodingang moesten. Balen, toch weer anders dan dat ik hem had verteld.

We kwamen aan op een ander pleintje dan waar hij normaal speelt. Er was geen speelgoed dat hij herkende, geen supersnelle racefietsen waar ik het tegen hem over had gehad. Babyfietsjes, met drie wielen, zag hij.

Net toen ik dacht dat het niks zou worden, dat ik gewoon weer met kind terug naar huis zou keren, kwam zijn lieve pedagogisch professional op ons af. Omdat mijn zoon haar niet wilde aankijken en zich tegen mij aan drukte, begon ze een praatje met mij. Op afstand natuurlijk. Heel relaxed en rustig, over mijn andere twee kinderen en hoe de eerste dagen op school gingen. Stiekem keek zoonlief langs mijn benen toch eens dat plein op.

‘Pedagogisch professionals rocken de kinderopvang weer zoals we gewend waren’

Ik deed maar weer een poging tussen het kletsen door: “Hé, wat zijn Bas en Ferry groot geworden! Zie je dat, wat een lange benen hebben ze!” Zoon keek niet eens. Hij zag een fietsje dat een wiel mistte; dat was veel interessanter. Zijn greep rond mijn benen verslapte, hij stond nu los. Voorzichtig deed ik een stapje bij hem vandaan.

Nu richtte die lieve pedagogisch professional zich op hem. “Wat leuk dat je er weer bent. We hebben je gemist! Zullen we een fiets voor jou zoeken? Ik wil wel weer eens zien hoe hard je kan!”

Het ijs was gebroken. Ik kreeg nog net een kus en kon toen zonder enige zwaai of omkijken afdruipen. Precies zoals het hoort. En allemaal doordat zowel hij als ik tijd en ruimte kregen om aan de nieuwe situatie te wennen. Van, natuurlijk, zijn pedagogisch professionals. Die begrijpen dat en rocken die kinderopvang weer zoals we gewend waren. Morgen gaan we weer!