Ze heeft een schortje aangetrokken en achter op haar blonde krullen danst een koksmuts. Ze krijgt het aan de stok met Alain, die ook ineens een plek achter het fornuis opeist. Ze trekken samen aan de schuimspaam, een gevecht dat Vlinder verliest. Ze is een stevige tante. Ze pakt haar verlies en gaat de poppen in bed stoppen. Ineens verstart ze in haar bewegingen. Roerloos staat ze met een van de blote poppen in haar handen.
‘Op de een of andere manier is het woord “piemel” altijd erg interessant… De pop en ik worden ineens omringd door zes kinderen’
“Nou, moe!” klinkt het eigenwijs. “Wat is er Vlinder?” vraag ik. Met de pop in haar armen komt ze naar me toe en legt hem op mijn schoot. “Kijk,” zegt ze en wijst naar het piemeltje van de pop. Vlinder heeft twee moeders en een zusje. Een piemel is duidelijk iets, waarmee zij niet dagelijks wordt geconfronteerd. “Dat is een piemel… Alle jongens hebben een piemel. Daar doen ze een plasje mee!” Wat zij er verder nog mee kunnen komt later nog wel eens aan de orde!
Op de een of andere manier is het woord “piemel” altijd erg interessant… De pop en ik worden ineens omringd door zes kinderen. “Chris heeft ook een piemel!” vertelt Linde. “Ja, want Chris is ook een jongen” zeg ik.
“Meisjes hebben een Tum,” meldt Eva. Dit synoniem kende ik nog niet. Zo zie je maar weer dat je nooit te oud bent om wat te leren. Ik ben echter nog lang niet uitgeleerd want Eva vervolgt de anatomische les met nog een interessante wetenswaardigheid: “Jongens hebben een lange tum.” “Eigenlijk een tumtum dus!” zeg ik.
Op dat moment loopt Dolf langs, die het voorgaande volledig gemist heeft.
“TUMTUM IS LEKKER JOH!”