Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog Marianne van Hall – Pretparkgeneratie

Deze week las ik met veel interesse het boek ‘De pretparkgeneratie’ van Aryan van der Leij. Voor mensen in de kinderopvang en het onderwijs een heel herkenbaar boek: hoe vaak zeggen we niet tegen elkaar, dat sommige kinderen koning of koninginnetje in hun eigen koninkrijk zijn en dat zowel zij zelf als hun ouders dat heel normaal schijnen te vinden.
Blog Marianne van Hall - Pretparkgeneratie

Ouders willen ‘het beste’ voor hun kind en gaan ervan uit, dat dit betekent dat het kind het altijd ‘leuk’ moet hebben. Hoewel het boek nogal ongenuanceerd is, is het zeker lezenswaardig. Jammer is misschien dat het ultieme pretparkverschijnsel ‘de tweede leg’ nauwelijks aan bod komt, maar misschien is zoveel objectiviteit en relativeringsvermogen een beetje te veel gevraagd.

Wat dit boek voor de kinderopvang interessant maakt, is de beschrijving van Van der Leij als ouder/klant van de kinderopvang: “… kinderdagverblijven en peuterspeelzalen. Maar daar is de ruimte beperkt en bovendien zijn ze daar met velen, dus neemt de herrie toe. In zo’n groep wordt de geluidssterkte bepaald door degene die het luidruchtigst is… De behoefte om te schreeuwen wordt collectief bevredigd en niemand zegt er wat van” (blz. 30). Overdreven en ongenuanceerd. Nog meer onterechte stemmingmakerij over de kinderopvang.
Want nu kom ik beroepshalve overdag nog wel eens in een kinderdagverblijf en wat me altijd weer opvalt, is juist dat het er zo rustig is; kinderen zijn aan het spelen met elkaar en gaan op in hun spel en in de andere kinderen. Of ze komen onbevangen naar je toe van dreumes tot peuter om je iets te laten zien. Geen herrie of geschreeuw! Ik heb niet de pretentie dat dit op de locaties van SKL Kinderopvang zo extreem goed is, dus ik ga ervan uit dat dit het beeld is op de gemiddelde dagopvanglocatie in NL. Hoe kan het dan dat een ouder zo’n volstrekt ander beeld schetst?


‘Wat jammer dat we er niet in slagen om deze meerwaarde over te brengen op de ouders van al die kleine koninkjes en koninginnetjes’

Wij zien hoeveel er op de kinderopvang op een dag gebeurt aan sociale opvoeding en daarom vragen we aandacht voor de meerwaarde van kinderopvangvang: leren delen, leren op je beurt wachten, leren troosten, nu eens niet het centrum van het universum zijn (lees mijn blog: Afke’s tiental anno 2013) maar onderdeel zijn van een groep en daar van jongs af aan verantwoordelijkheid dragen voor een ander. Groepsopvoeding leent zich er bij uitstek voor om waarden en normen over te dragen. Ouders moeten hun rol als opvoeder serieus oppakken, maar de kinderopvang kan ze daarbij uitstekend helpen. Wat jammer dat we er niet in slagen om deze meerwaarde over te brengen op de ouders van al die kleine koninkjes en koninginnetjes. Er is nog veel te doen aan het imago van de kinderopvang!

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.