Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog Jolanda Knorren – Laten we elkaar wat gunnen!

Ik vraag me de laatste weken steeds vaker af wie er überhaupt nog wil werken in de zorg? Of als badmeester, politieagent, juf, meester of docent, ambtenaar of lokale bestuurder? Als treinreisleider, in de horeca of in de techniek? Als hovenier of klusser? En ik vergeet ongetwijfeld een aantal sectoren die net als de kinderopvang en welzijn te kampen hebben met serieuze personeelstekorten.
blog-jolanda-knorren-
Jolanda Knorren

Dankzij corona is één ding duidelijk; dat zekerheden en vanzelfsprekendheden niet meer bestaan. In elk geval niet meer in de mate die we voor corona aannamen. Mensen zijn gaan nadenken over hun leven. Soms helaas noodgedwongen, in andere gevallen uit vrije wil. Veel mensen maken nu een andere keuze.

Niet ieder mens heeft de luxe om de kansen en mogelijkheden die de post-corona tijd biedt te zien en aan te grijpen. En dat kan betekenen dat medewerkers vertrekken. Goede mensen, met hart voor onze organisatie, de kinderen en hun ouders. En natuurlijk is het vervelend wanneer je ‘maatje’ weggaat. Maar we moeten het onze collega’s gunnen. Een volgende stap of simpelweg wat gemoedsrust in een functie elders die hen biedt wat ze nodig hebben. Mensen willen zich nu eenmaal (gelukkig!) verder ontwikkelen. Of hebben behoefte aan zekerheid. Als werkgever werk je er hard aan een aantrekkelijke, inspirerende en steunende organisatie te zijn. Maar terwijl economisch de puzzelstukjes weer een beetje op hun plek beginnen te vallen, zie ik dat we er nog niet zijn.

Gun het mensen die een stap willen zetten in hun loopbaan; vooruit, opzij of ogenschijnlijk achteruit

Ook zie ik veel opgekropte angst en frustratie en die lijkt nu een weg te moeten vinden. Ik zie het in de samenleving, op sociale media, rondom sportwedstrijden en ja, ook op het werk. Gun het mensen die een stap willen zetten in hun loopbaan; vooruit, opzij of ogenschijnlijk achteruit. Ook al betekent het dat we (tijdelijk) een stapje extra moet zetten. En laten we dat stapje samen zetten; voor de kansen voor kinderen, de mogelijkheden voor ouders en de kracht van de samenleving.

Hoe kunnen we samen die organisatie blijven vormen die aantrekkelijk is en blijft?

Als werkgever neem ik samen met mijn mensen hierin graag het voortouw. We bedenken steeds opnieuw hoe we onze medewerker blijven binden en boeien. Kijk daarvoor vooral naar mijn eerdere blog. Hoe kunnen we samen die organisatie blijven vormen die aantrekkelijk is en blijft? En mochten onze medewerkers een stap willen maken buiten onze organisatie, dan is het ze van harte gegund. En dan rechten wij de rug en bouwen we samen verder aan de fantastische maatschappelijke kinderopvang en welzijn die we hier bieden!

 

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.