Hoewel de ondersteuning vanuit de afdeling Kwaliteit vooral op afstand is bij verhuizingen, is er altijd wel een excuus te vinden om toch ook even gewoon langs te gaan. Het werkt ook gewoon lekkerder als je een beeld hebt bij een vestiging en de groepen.

Het gebouw ruikt nieuw. De kleuren zijn rustig, grijs met blauw en wit. Veel is van hout gemaakt. Ook de ruimte van de halve dagopvang is een verademing, wat een plek hebben ze! Heerlijk zo’n nieuw gebouw!

‘Wat gek hè, zomaar op een tafel staan! Dat is wel een beetje gevaarlijk, dat moet jij maar niet doen hoor later!’

Zoals bij ieder nieuw gebouw moeten hier en daar de puntjes nog op de i. Een pedagogisch medewerker, Jasmijn, is daar druk mee bezig in de hal: ze probeert een groot beschilderd vel papier op te hangen. Terwijl een collega angstvallig toekijkt, klautert ze onbevreesd op een stoel die op een tafel staat. Gelukkig is het allemaal stevig spul. Van een afstandje kijkt een jochie van een maand of 8 met interesse mee. Dat is gek, een juf zo hoog! Hij vergeet helemaal de zachte mat waar hij op zit en het speelgoed in zijn hand.

Jasmijn heeft door dat de kleine haar ziet. Ze schiet in de lach en zwaait vrolijk naar hem. ‘Wat gek hè, zomaar op een tafel staan! Dat is wel een beetje gevaarlijk, dat moet jij maar niet doen hoor later!’.

Ik ken het pand natuurlijk wel een beetje, maar dan van papier. Projectplannen en bouwtekeningen en zo. Dat leeft niet. Prachtig hoe zo’n gebouw zich dan voor je ogen ineens ontvouwt tot een huiselijke omgeving, waar gelachen en geleefd wordt. Eigenlijk moet alleen de tuin nog een beetje aandacht krijgen, dat is nu nog vlakke grond terwijl KinderRijk bekend staat om de bijzondere natuurtuinen.

‘Tot die tijd gaan we gewoon buitenspelen hoor!’ verzekert de locatiemanager me. ‘Gewoon lekker met een schepje en een emmertje het zand in, het is maar wat je er zelf van maakt’.

En zo is het maar net