Natuurlijk is het altijd rot om iemand te zien gaan waar je in de loop der tijd leuk collegiaal contact mee hebt gekregen. Toch is het ook fijn te weten dat er een doorstroom is van mensen die hier bij ons de praktijk komen bekijken. Niet alleen op kantoor, maar ook op de kinderdagverblijven en bij de buitenschoolse opvang hebben we stagiairs. Toen ik zelf nog op de groep stond ben ik een tijdje ook werkbegeleider geweest: het eerste aanspreekpunt voor een aankomend pedagogisch medewerker. Geweldig leuk om te doen, zoiets.

‘Wat je goed doet, laat je graag zien’

In het begin is het voor iedereen wennen, maar nog het meest voor de stagiair zelf. Vaak is niet alleen de praktijk nieuw, maar ook het werkritme. Vroeg op staan, op tijd komen en dan ineens zo’n hele echte groep met echte ukken voor je neus. Best lastig! Toch is het ijs altijd snel gebroken en zie je mensen op hun gemak raken in het werkveld. Als werkbegeleider is het vooral erg leuk om te kunnen laten zien wat het vak allemaal inhoudt. Trots kunnen we laten zien wat professionaliteit en vakbekwaamheid inhoudt.

Van praktische dingen als voeden en verschonen tot inhoudelijke zaken als het begeleiden van de ontwikkeling. Ook het voeren van oudergesprekken en het invullen van observatieformulieren horen erbij. Eerst meekijken, dan samen doen en uiteindelijk zelf proberen onder begeleiding. Net als de ontwikkeling van een kind gaat het af en toe geleidelijk, af en toe met sprongen. Zo moest ik in het begin mijn ietwat verlegen stagiaire vragen of ze de kinderen zou willen voorlezen, terwijl ze na een tijdje voordat ik het wist al met een boekje in een hoek zat, alle kinderen ademloos om haar heen. Mooi om te zien.

Zo zien we niet alleen kinderen zich ontwikkelen, komen en gaan … maar ook onze toekomstige vakgenoten. Want wat je goed doet, laat je graag zien.