Van Sinterklaas heeft Stefan handschoenen gekregen. Doodgewone, groene handschoenen. Een praktisch cadeau met de winter voor de deur. Er waren nog wel meer cadeautjes maar die telden voor Stefan niet mee. Alleen die handschoenen deden er toe. In de eerste plaats omdat ze er net zo uitzien als de handschoenen van grote Gert, zijn broer en idool. In de tweede plaats omdat ze multifunctioneel gebruikt kunnen worden, waar wij al gauw achter zullen komen.

Hij heeft ze op 5 december aangetrokken en ze daarna nooit meer uitgedaan. Het  is nu mei en soms al lekker warm maar Stefan komt nog altijd binnen met zijn handschoenen aan. Hij lijmt, tekent en puzzelt ermee!

‘Werkhandschoenen, denken wij’

“Laten we brommer spelen met mijn brommer handschoenen!”roept hij en pakt de houten stoof met de wieltjes, goochelt ergens een pet vandaan, die als helm moet fungeren en geeft gas met zijn brommer handschoenen, waarbij hij erg veel lawaai maakt. Hij zou er op de ochtend van luilak zeker geen gek figuur mee slaan.

“Ik ben op de voetbal!” zegt hij glunderend en wij schoppen een denkbeeldige bal in zijn richting. De handschoenen doen nu dienst als keepershandschoenen, waarmee hij de penalties klemvast uit het doel weet te houden.

“Dan gaan we trimmen, pappa en Gert ook en dan doe ik mijn trimhandschoenen aan.”Weer even later zit hij bovenop het dak van het grote poppenhuis met de hamer en de boormachine. “Werkhandschoenen!”denken wij.

Tijdens het voorlezen in de kring zit hij onrustig op zijn stoel heen en weer te schuiven. We hebben het boek nog niet dichtgeslagen of hij komt alweer met een andere geniale inval: ”Zullen we boksen? Ik heb bokshandschoenen!” Hij springt van zijn stoel en stelt zich in bokshouding midden in de kring op. “Met wie wil jij boksen? Met Wesly?” Dat lijkt ons ook wel een stoere jongen maar daar heeft hij geen oren naar want “die heb geeneens handschoenen!”

Tom heeft wel handschoenen. Hij tovert twee keurige witte kanten handschoentjes uit zijn zak. Het soort dat door een chique bruid gedragen wordt. Niets lijkt minder op bokshandschoenen dan deze fragiele dingetjes maar Stefan keurt ze meteen goed. De bokswedstrijd kan dus beginnen. Ze staan enige tijd in het wilde weg om zich heen te slaan, springen wat om elkaar heen terwijl wij ze hartstochtelijk aanmoedigen. Gelukkig gaat er niemand knock-out en na een poosje gaan ze alle twee weer zitten.

Met een verliefde blik aait Stefan over zijn handschoenen.:”Mooi he……..”

Dit was de laatste blog van Marion Kozijn. Zij gaat per 1 maart 2017 met pensioen. Wij wensen jou Marion heerlijke vrije tijd toe met jouw familie. Dank voor negen jaar haarscherpe peuterobservaties en oneindig veel prachtige columns en blogs!