Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog Marion Kozijn – Water

Het is veel te warm om buiten te spelen op een plein waar nauwelijks schaduw te vinden is. We moeten dus binnen, waar het overigens bijna net zo warm is als buiten, verkoeling zien te krijgen. Eenmaal daar loopt de activiteit natuurlijk niet zoals gepland, maar lol is er volop!
Blog Marion Kozijn - Water

Mijn collega en ik sjouwen de zandwatertafel, waar nu alleen maar erg veel zand in zit, het lokaal in. We zijn nog geen kwartier binnen maar zijn na deze actie al volkomen uitgeput en doorzweet. De deodorants worden uit de tassen gehaald. Samen met de kinderen beginnen we het zand over te scheppen in de papierbak, die, op zijn beurt, eerst geleegd is in een kartonnen doos. Zweet, zweet, puf, puf…..

Als die klus geklaard is moet de papierbak weer op zijn plaats gezet worden. Dapper helpen de kinderen mee met deze zware klus.

Kinderarbeid. Dan moeten er emmers gevuld worden en leeggekiept in de watertafel. Ook niet bepaald een licht karwei maar omdat er af en toe een flinke plens water over de rand van de emmer klotst en op onze voeten terecht komt is dat niet zo erg.

Wat gaan er enorm veel emmers in die bak! Na zeker tien minuten vinden we het wel genoeg. Wij gaan even water drinken. Heel veel water.

‘De waterbak wordt leger en leger. De vloer natter en natter’

De kinderen gunnen zich nauwelijks tijd om te drinken. Die willen alleen maar spelen. Emmertjes en bakjes worden eindeloos gevuld en door zeefjes leeggegoten. We zien t-shirts steeds natter worden, schoenen gaan uit en Asmae giet zomaar een beker water over haar hoofd. Ze hapt even naar adem en knippert met haar ogen maar moet dan erg lachen. Collega vult een spuitflesje en vraagt wie er nat gespoten wil worden. Niemand. Ook Asmae niet. Ik wil wel heel graag en dat laat collega zich geen twee keer zeggen. Ik krijg de volle laag.

Dan is het hek van de dam. Het wordt een geweldig spektakel! De waterbak wordt leger en leger. De vloer natter en natter. Ik ga nog bijna onderuit in die glibberige nattigheid. Mijn collega schrikt maar de kinderen vinden het een goede grap. Nadat ik voorgelezen heb uit “Boer Boris gaat naar zee” spelen we dat we met de trein naar het strand gaan en lekker in zee gaan zwemmen. Vooruit maar iedereen is toch al nat! Als de kinderen gehaald worden ,worden de ouders onthaald op enthousiaste verhalen: “Ẅe zijn naar het strand geweest met de trein!”

Met het grote litsjumeaux laken, waarmee we altijd een tent maken, dweilen we de grond droog. Het zweet loopt alweer over onze ruggen!

Marion Kozijn beleeft altijd prachtige avonturen met de peuters op haar groep. Lees hier haar weblog terug over een gesprek met peuters over oma’s en grijs haar >>

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.