Punt 1
De Orde zit met de benaming ‘opvang’ in haar maag. Volgens de Orde is deze benaming inmiddels compleet misplaatst. Wij zijn een volledige partner waar het gaat om opgroeien, opvoeden, begeleiden, ondersteunen en ook verzorgen van kinderen. Niet te vergeten valt hierbij ook het ‘ontzorgen’ van ouders. Op dit bijzondere aspect dat ons scheidt van onze belangrijke partner onderwijs, zijn wij namelijk erg trots. In het verzorgen zit een ongekend aantal mogelijkheden om te werken aan ontwikkeling en hechting. Daaraan heeft ieder kind behoefte, en ieder kind recht, zodat het zich volledig kan ontplooien. Dus u bent het vast met ons eens dat ‘opvang’ ons gewoon tekort doet.

Punt 2
Als wij met een schuin oog kijken naar het onderwijs zitten wij te denken of wij niet stiekem iets kunnen pikken van hen. Namelijk ‘Wijs’. Dus kinderwijs, peuterwijs, buitenschoolswijs, tussenschoolswijs.

Behalve dat het lekker klinkt voegen wij dit uiteindelijk toe middels onze wijze van werken. Wij willen de kinderen allemaal een stukje wijzer maken. Dat is één van onze belangrijkste taken. Dus wijs in plaats van opvang, dekt dat de lading beter? Wat vinden jullie?

‘Neemt het onderwijs zichzelf wel serieus als ze dat als feit accepteren? De discussie is nu losgebarsten’

Punt 3
Wij begrijpen niet helemaal dat er een grote knip gemaakt wordt in aandacht zodra de kinderen naar school gaan. Waarom vindt dan plotseling niemand het meer raar als kinderen die net daarvoor gewend waren om de aandacht van een pedagogisch medewerkers te moeten delen met maximaal 7 kinderen tot 4 jaar, plotseling moeten functioneren in een groep van 30 kinderen met één leerkracht. Want dat gebeurt. Neemt het onderwijs zichzelf wel serieus als ze dat als feit accepteren? De discussie is nu losgebarsten door de acties van ‘PO in actie’. Dit onderdeel van hun betoog kunnen wij van harte onderschrijven door onze zorg voor de kinderen. Wij willen met z’n allen ideale voorwaarden creëren voor kinderen, zodat zij kunnen functioneren in een snel veranderende maatschappij. Dan moeten wij toch ook voor de ideale omstandigheden zorgen? Dat moet toch een prioriteit zijn? Iedere ontwikkelingspsycholoog zou toch beamen dat kinderen van net 4 jaar verloren raken in een grote klas?

Als wij dan toch naar één ontwikkelingslijn willen is het misschien handig dat de beleidsmakers voor het onderwijs ook een voorbeeld nemen aan ons, of vinden de dames en heren in Den Haag uiteindelijk toch de kosten belangrijker dan de zorg of ligt het probleem lager? Wij zijn benieuwd, PO in actie heeft het balletje opgegooid, kunnen ze vangen in Den Haag? Het is namelijk echt onze zorg.