Totdat ik afgelopen dinsdag tijdens het bdKO-congres over zelfsturing het mooie levensverhaal van Carin Wormsbecher hoorde. Carin was altijd ‘de vrouw van’ haar ondernemende en daadkrachtige echtgenoot, Gerard Wedding. Op  5 maart 2001 overleed hij plotseling en erfde zij als veertiger opeens een familiebedrijf dat al sinds 1844 bestond. Van de ene op de andere dag stond ze aan het roer van een drukkerij zonder enige ervaring. Ze was een meewerkend echtgenote en iedereen in de drukkerij faciliteerde haar man. Ze had geen enkel verstand van drukwerk, leiding geven of van welke aspecten van het bedrijf dan ook. Ze wist zelfs nog niet eens wat haar kwaliteiten waren. Op school was ze zo’n type van 5-jes en 6-jes.

Al een paar dagen na het overlijden van haar man, kwam bij Wormsbecher de wens op het bedrijf voort te zetten. Ze wilde graag zo haar echtgenoot laten voortbestaan en ze riep alle medewerkers bij elkaar. Ze is samen met ze gaan zitten en gaf aan dat haar verlangen was om de drukkerij voort te zetten, maar ze wist niet hoe. ‘Toen gebeurde een wonder. De neuzen gingen dezelfde richting opstaan en vervolgens hadden we een magisch jaar waarin we meer winst maakten dan ooit.’, aldus Carin.

‘Ik wil dat jullie in je werk net zo gelukkig zijn als ik’

Vervolgens ging Wormsbecher op zoek naar een directeur. Totdat ze erachter kwam dat ze dat zelf was. ‘Na vijf jaar wist ik het eigenlijk pas echt: ik ben een directeur. Ik ontdekte in die tijd dat ik meer kon dan ik dacht. Maar als dit voor mij geldt, veronderstelde ik, dan gaat dit ook op voor anderen. Dat was het moment dat ik met de medewerkers om de tafel ben gaan zitten en heb gezegd: ik wil dat jullie in je werk net zo gelukkig zijn als ik. Ze gaven toen aan dat ze de beste drukkerij van Nederland willen worden.’

Ik krijg er nu nog tranen van in mijn ogen. wat een inspirerend verhaal.