De zorgen over de kwaliteit zouden onder andere gaan over een te lage beroepskracht-kindratio, de veiligheid of omdat er klachten over een locatie zijn geuit. De krant kreeg van ruim drieduizend kinderdagverblijven, peuterspeelzalen en bso’s, verspreid over het hele land, het risicoprofiel in handen. Deze profielen zijn eigenlijk bedoeld voor intern gebruik bij de GGD. Enkele GGD’en hebben het risicoprofiel wel openbaar gemaakt, zoals Amsterdam. Andere regionale GGD werden hiertoe opgedragen nadat Ewoud Poerink namens Open State Foundation en de stichting Voor Werkende Ouders hierop een beroep had gedaan.
Ouders
De Volkskrant-redactie noemt het toezicht op de kinderopvang met 25 regionale Gemeentelijke Gezondheidsdiensten (GGD’en) versnipperd. Ook constateren zij een gebrek aan overzichtelijke maatstaven voor ouders om zelf de kwaliteit van kinderopvang te onderzoeken. ‘Voor scholen zijn er Citoscores en eindexamenresultaten, de lijstjes en vergelijkingssites. Maar voor de plek waar ouders voor het eerst hun kind achterlaten, zijn er minder middelen voorhanden’, aldus het artikel.
Risicoprofiel
De GGD benadrukt opnieuw dat de risicoprofielen waar de krant haar oordeel nu op baseert, geen kwaliteitsoordeel vormen. ‘Het is een instrument voor toezichthouders om in te schatten hoe intensief er toezicht gehouden moet worden’, zegt GGD-projectleider Mireille Gemmeke in de Volkskrant. Zij zegt ook dat er meer onderzoek nodig is om iets over de kwaliteit van kinderopvang te kunnen zeggen. Gjalt Jellesma van oudervereniging BOinK vindt dat risicoprofielen wel degelijk een betrouwbaar beeld kunnen geven van de situatie.
Niet rendabel
Jellesma denkt ook te weten hoe het kan dat kinderopvang in arme buurten slechtere risicoprofielen hebben dan in rijke buurten. ‘Grote goed functionerende organisaties zijn weggetrokken uit slechte buurten. De opvang was niet meer rendabel. Kleine, goedkopere opvanglocaties bleven achter. Daar zitten hele goede tussen, maar ook veel slechte.’ Ruben Fukkink, hoogleraar Kinderopvang vindt dat de cijfers van de GGD een serieuze indicatie zijn dat er verschillen zijn. Dat vindt hij zorgelijk omdat juist kinderen in achterstandssituaties misschien wel harder goede opvang nodig hebben dan kinderen uit een welvarend nest.
Mbo’ers of hbo’ers
Even verderop laat de Volkskrant aan de hand van twee kinderopvanglocaties in Amsterdam het verschil zien tussen de kinderopvanglocatie met een groen risicoprofiel in een rijke buurt en een kinderopvang met oranje en rode risicoprofielen in een achterstandsbuurt. De eigenaresse van de slecht presterende locatie noemt meerdere oorzaken voor de achterblijvende kwaliteit. Allereerst werkt zij alleen maar met mbo’ers op de groep omdat hbo’ers niet te betalen zijn of omdat ze niet in een achterstandswijk willen werken. Het schrijven van beleidsstukken komt bij de goed presterende locatie vaak op het bordje van een hbo’er te liggen. Bij de locatie in de achterstandswijk is er veel moeite met het schrijven van beleidsstukken.
Betrokken ouders
Verder heeft de eigenaresse kritiek op de GGD die wat haar betreft te veel gefocust is op details, maar ondertussen wel steeds de regels verandert. Daar komt nog bij dat de ouders van deze kinderopvanglocatie veel problemen met zich meebrengen. Ze spreken slecht Nederland, vragen hulp bij het aanvragen van kinderopvangtoeslag (‘als ik ze niet help, komen ze ook niet’) en ze tonen weinig betrokkenheid bij de kinderopvang. Het is mede daardoor erg lastig voor de locatie om een oudercommissie in stand te houden.
