Op het werk houd ik me bezig met de kwaliteit van kinderopvang. Ik houd wet- en regelgeving in de gaten. Ben op de hoogte van de laatste richtlijnen. Tijdens audits trek ik koelkasten open, bekijk ik de nooduitgangen, controleer ik of kindgegevens goed worden bijgehouden.

Tijdens de NCKO Kwaliteitsmonitor observeer ik het handelen van medewerkers met betrekking tot de diverse ontwikkelingsgebieden en inventariseer ik de leefomgeving op het speelgoedaanbod, de aandacht voor techniek, natuur, dans, taal, muziek … mijn werk vraagt er om dat ik nieuwsgierig en pietjeprecies ben. En oja, ik ben ook nog pedagoog natuurlijk, met een eigen visie op opvoeding.

Over een paar weken gaat mijn zoontje naar de kinderopvang. Helaas woon ik dusdanig ver van mijn werk dat ik hem niet bij een van de KinderRijk vestigingen kan onderbrengen. Dus ben ik ineens ‘gewoon’ een moeder die ‘gewoon’ haar kind naar ‘een opvang’ moet brengen. Ojee. Ik probeer normaal te doen, echt waar. Toch heb ik alle openbare GGD-rapporten van de nabijgelegen kinderopvangvestiging al gelezen. In detail. En heb ik mijn man moeten beloven om tijdens een rondleiding normaal te doen. Zucht. Dat is lastig.

‘Gelukkig heeft hij geen weet van al mijn zorgen en vragen’

“Maar hoe voelde het dan? Voelde het wel goed?” vroeg een vriendin me na een rondleiding. Ik vind dat een lastige vraag. Want tijdens een geplande rondleiding geloof ik wel dat alles ‘goed voelt’. En ik geloof ook wel dat het beleid op papier leuk klinkt. Bij KinderRijk weet ik echter ook hoe het achter de schermen gaat. Ik heb een goede kennis van wat er gebeurt als de ouders op hun werk zijn, ik ken de ins en outs van de visie en het beleid. Die kennis, dát voelt goed. En als ‘gewone ouder’ weet je dat toch echt nooit. Is het een stukje vertrouwen. En potverdikkie wat is dat lastig als het om je eigen bloedje gaat.

Ik hoop dat mijn zoontje het gewoon leuk gaat hebben. Gelukkig heeft hij geen weet van al mijn zorgen en vragen. En ik hoop dat ze mij, de gekke moeder, ook een beetje leuk gaan vinden. Nog een paar weekjes.

Over GGD rapporten gesproken trouwens, ook van 24/7 Kids staan alle GGD rapporten van de afgelopen jaren gewoon publiekelijk online. Voor wie, net als gekke ikke, geinteresseerd is in de droge feiten achter het nieuws.

‘Het is toch logisch, wat een geldverspilling zo’n onderzoek!’: deze en andere vooroordelen over wetenschappelijk onderzoek ging Corina schriftelijk te lijf in haar vorige weblog. Want, vindt zij,wetenschappelijk onderzoek is juist heel belangrijk. Ook voor de kinderopvang. Lees haar blog hier