Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog Marion Kozijn – Eigenlijk

Het is nog vroeg in de ochtend en nog niet alle ouders zijn weg. Ze zitten met elkaar aan tafel te puzzelen met hun kinderen en gezellig met elkaar te praten. In het Nederlands.
001_489_rb-image-2720356.jpeg

Er is een moeder uit Afghanistan, een uit China en een uit Marokko. Dan moet er wel Nederlands gesproken worden en dat gaat ze heel goed af! Ik ben met Umeis aan het voetballen. Hij is Real Madrid en ik ben Barcelona. Er wordt mij nog wel even duidelijk gemaakt dat Real de allerbeste is. Ik hoef mij dus niks te verbeelden. Toch scoort Barcelona als eerste. ‘Nee, dat was eigenlijk buitenspel!’oordeelt Real. Ik moet een beetje lachen om dat woordje ‘eigenlijk’. Zo’n woord dat niet valt te visualiseren en dat toch maar mooi even in de juiste context gebruikt wordt door een klein jongetje met Afghaanse wortels. Zo knap! Umeis maakt van mijn verbazing handig gebruik en schiet de bal in het doel van Barcelona. Hij rent als een dolle een rondje door het lokaal terwijl  ik met de andere kinderen ga zwaaien naar de moeders. Real komt er ook bij staan. Zijn moeder is al eerder weggegaan maar dat heeft hij in zijn overwinningsroes niet gemerkt. ‘Waar is mijn moeder eigenlijk?’

‘Dat een klein jongetje met Afghaanse wortels zo’n woord goed gebruikt, zo knap!’

Fenne wil dat ik ziek ben. Ze zet mij op een stoel en kijkt met een lampje in mijn oor. Het schijnt toch wel  behoorlijk ernstig te zijn want er staan ineens wel vijf dokters om mij heen. De ene dokter ramt met een hamer op mijn knie, de andere zet een stethoscoop op mijn voet en Matt komt aan rennen met een wit koffertje. De pleisters! De zusjes Asmae en Amber komen met een lepel aan. Ik moet mijn mond wijd open doen. Maar voor de lepel in mijn mond verdwijnt valt hij op de grond. Ze hebben namelijk handschoenen aan. Lichtblauwe Elsa handschoenen en die gaan alleen uit als we fruit gaan eten! Hun vingertjes zitten er niet echt goed in dus de handschoenen bungelen er maar een beetje bij. Logisch dat de lepel dan onmogelijk de mond van de patiënt kan bereiken. Ik roep dus gewoon maar zonder lepel ‘AAA!’

‘De lepel valt op de grond, want de meiden hebben Elsa-handschoenen aan’

Umeis, Hamza, Sem en Adriana zitten in de huishoek aan tafel te eten. Er ligt allerlei heerlijks op hun bordjes: een spiegelei, een puzzelstuk, een munt van de kassa en de bal. De  zachte blauw/witte bal van Real. Zomaar gedegradeerd tot gehaktbal. En dan roept Umeis heel tevreden: ‘Wat zijn wij eigenlijk lief aan het spelen!’

Eigenlijk wel, ja!

Meer blogs van Marion lezen? De vorige keer schreef ze haar weblog over peuter Iqra die per direct een kapper nodig heeft voor haar pop. >>

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.