Tijdens mijn laatste studie –hbo pedagogiek– heb ik bovendien extra handvatten gekregen voor het voeren van gesprekken met ouders. Ik kon mij toen ook verdiepen in het voeren van adviesgesprekken en slechtnieuwsgesprekken.

Gelukkig hoefde ik eind juni, tijdens het voeren van oudergesprekken in de peutergroep van Johanna Margaretha, geen slecht nieuws aan ouders te brengen. Wel kort extra informatie geven over het observatie en registratiesysteem Kijk! Daar werken we op deze locatie sinds het begin van dit jaar mee. Centraal staat het stimuleren van de ontwikkeling van een kind en ook het sturen van dit proces.

Dagelijkse observaties van kinderen – als ‘anekdotes’ per ontwikkelingslijn digitaal opgeslagen – worden twee keer per jaar geregistreerd. Deze registratie resulteert in een rapport, waaruit af te lezen is wat er van een kind van die leeftijd verwacht mag worden. Er is duidelijk te zien op welke ontwikkelingsgebieden het kind hoog scoort en op welke laag. Op zo’n manier weet je welke gebieden extra aandacht verdienen en kun je met gerichte activiteiten de kinderen verder helpen in hun ontwikkeling.

‘Er is duidelijk te zien op welke ontwikkelingsgebieden het kind hoog scoort en op welke laag’

De ouders vonden de informatie over Kijk! heel interessant en waren onder de indruk van de hoeveelheid werk dat dit systeem voor een pedagogisch medewerker meebrengt. Voor dat  werk kunnen we extra uren inzetten, anders zou het toepassen van dit systeem in de praktijk eigenlijk niet mogelijk zijn. Het was voor de ouders nieuw en een beetje spannend om voor het eerst een rapport van hun kind onder ogen te krijgen. En al benadrukte ik dat de aangegeven score slechts een indicatie is, blijheid om de hoge scores zorgde voor vele stralende gezichten van de ouders. En ze bleven toch nog even stilstaan bij een iets lagere scores van hun kind.

Het voeren van de gesprekken op zich verliep niet anders dan vorige jaren. Het is voor beide kanten prettig, en natuurlijk ook nuttig, om van tijd tot tijd rustig bij elkaar te kunnen zitten en over het kind te kunnen praten. Breng- en haaltijden zijn daar toch te druk voor.

Persoonlijk vind ik Kijk! een goed systeem. Alhoewel: met rapporten zou ik het liefst pas op de basisschool willen beginnen. Maar door de enorme nadruk op de voorschoolse educatie is het volgen van een educatief programma en alles wat erbij hoort, tegenwoordig haast onontkoombaar.

Gericht de kinderen observeren spreekt mij zeer aan. Al is het schrijven van die eerder genoemde ‘anekdotes’ soms ‘vliegwerk’ tijdens de dagelijkse drukke werkzaamheden. In dit verband moet ik toch even denken aan de door bezuinigingen afgeschafte functie van een huishoudelijk medewerkster en al die extra huishoudelijke taken die wij – pedagogisch medewerkers – daardoor moeten verrichten. Aan één kant krijgt onze functie steeds meer  pedagogische verdieping en aan de andere kant moeten we blijven afwassen, poetsen, vegen, bedjes verschonen, boodschappenlijsten invullen…daar gaat zoveel kostbare tijd aan verloren.. de tijd die we anders aan de kinderen zouden kunnen besteden.