Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Corina Hülsman – Vingertje

Corina Hülsman - Vingertje

 

Het beroep ‘kwaliteitsmedewerker’ bestaat in veel verschillende sectoren. Uiteraard vind ik mijn werkveld, de kinderopvang, het leukst. Wij hebben het niet over leveringen of producten, maar over kleine mini-mensjes die bij ons plezier komen hebben en die wij in hun ontwikkeling begeleiden.

Om alles goed te laten verlopen zijn er regels. Veel regels. Regels bedacht in kantoren van de GGD, de gemeente, de overheid. Achter bureaus. Ook ik werk meestal op het hoofdkantoor van KinderRijk, dus ook achter een bureau. Nieuwe wetten lezen, beleidstukken aanpassen, overleg voeren over veranderingen, regels evalueren… met een kop koffie erbij helemaal niet onplezierig. Om de band met de praktijk te houden gaan mijn collega en ik wel regelmatig bij vestigingen langs.

‘Met alle wetten en regels in mijn hoofd loop ik door het gebouw. Klopt alles? Valt er iets op? Zijn er vragen? Gaat er iets mis?’

Met 37 vestigingen is er genoeg te zien. Zo waren mijn collega en ik laatst bij een kinderdagverblijf, aan de rand van het Amsterdamse Oosterpark. Deze vestiging gaat binnenkort een stukje verderop verhuizen dus het was een mooie kans om nog even de oude situatie te zien.

Met alle wetten en regels in mijn hoofd loop ik door het gebouw. Klopt alles? Valt er iets op? Zijn er vragen? Gaat er iets mis? Ik kan niets ontdekken. Al speurend komen we een groepje spelende peuters tegen.

Een van hen, een ventje met woelige blondje haren, komt met uitgestoken vinger op me af. “Kijk!”, roept hij opgewonden, zijn vinger hoog in de lucht. Ik hurk naast hem en bekijk zijn vinger aandachtig. Niks aan te zien. “Kijk!” klinkt het weer. Nogmaals speur ik het vingertje af en geef het op. “Wat is er met je vingertje? Heb je pijn?”. Het jongetje trekt verbaasd een wenkbrauwtje op. Hij draait zich om, naar mijn collega toe, aan wie hij ook vol enthousiasme zijn vinger laat zien.

Dan valt het kwartje. Hij wil alleen maar even complimenten over zijn vinger. Eentje van tien. Een hele normale, prima, niks-meer-aan-doen kindervinger.

Hebben we toch weer wat geleerd vandaag: ook hele normale dingen, die gewoon uit zichzelf goed zijn, zijn een compliment waard! Je zou het toch bijna vergeten, op zoek naar fouten.

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.