“Juf kijk eens, het is af”. Trots laten twee studenten mij hun werkstuk zien.
De eindexamenopdracht – een eigen kinderdagverblijf opzetten – heeft wel wat bloed, zweet en tranen gekost. Ze hebben er maanden aan gewerkt, maar nu is het klaar.
Een fraai ingebonden boekwerkje, verluchtigd met foto’s, compleet met bijlagen, bronvermelding etc. ligt voor mij.
In tweevoud wordt het dadelijk ingediend bij het examenbureau.
En nu?
Een beetje onwennig zitten ze daar. Opeens valt er iets weg. Er zijn nog wel wat lessen maar alles gaat naar de finale afronding toe.
En dan?
Werken!! Nul uren contracten. Vervanging van zwangerschapsverlof enz.enz.
Is de werkelijkheid van alledag dezelfde als die jullie beschreven hebben?
“Zo zou het wel moeteen zijn”,zegt Gitta. “maar ik heb steeds een heel lastig rooster met mijn nul uren contract en eigenlijk durf ik er niks van te zeggen”.
En wat zegt het werkstuk over samenwerken in een team, overleg voeren met ouders en collega’s ?
Het werkstuk zegt daar mooie dingen over. Dat je, bij verschil van mening met een collega of leidinggevende, altijd een gesprek aanvraagt!
Maar zover is Gitta nog niet, dus werkt ze voorlopig door met een ongelukkig rooster.
“Ja”, zegt Marian “en met sommige ouders krijg je geen contact. Die pakken hun kind op en weg zijn ze!
Ook daar wijdt het werkstuk fraaie regels aan. Dat je het contact met ouders op moet bouwen van een informeel praatje tot een gesprek op afspraak. Je moet het vertrouwen winnen.
Marian zucht eens diep.”Ik kan geen vertrouwen winnen als ze nog niet eens blijven staan voor een praatje”.
“Misschien moet het groeien”zeg ik. “Net zoals bij het werkstuk”.
Maar een eigen kinderdagverblijf , dat lijkt Gitta en Marian nog steeds het einde, daar dromen ze van…
Dromen zijn er om stap voor stap een beetje werkelijkheid te worden.
Dus…Gitta, morgen een gesprek aanvragen over het rooster!!!!
En Marian: Probeer die ouder even staande te houden!!
Hoi Ans
Wat goed dat je deze beroepssituaties bespreekt in de groepen. Dat zou veel meer mogen gebeuren. Inzicht krijgen in je eigen visie en daarmee aan de slag gaan. Goed om te lezen.
Groetjes Karin