Want heb jij er wel eens eentje ontmoet, zo’n vergeten kind? En dan bedoel ik niet dat kind dat om half zeven nog niet bij het kindercentrum is opgehaald, omdat pappa voor een zakenreis in Londen zit en mamma in de file staat…

De kans dat je wel eens een vergeten kind tegen het lijf bent gelopen, is ook niet zo groot; ze bevinden zich over het algemeen tussen beton en marmoleum, in leegstaande kazernes, oude ziekenhuizen, voormalige gevangenissen en andere verlaten gebouwen. In Nederland verblijven jaarlijks tussen de 30.000 en 35.000 kinderen in opvanglocaties. Kinderen die mishandeld, misbruikt, verwaarloosd, verstoten en gevlucht zijn en opgroeien op een plek met minimale aandacht, speelmogelijkheden en begeleiding.

Deze kinderen willen vaak niets liever dan weer naar huis, maar zij worden niet om zes uur opgehaald. En ook niet om half zeven. Net als ieder ander kind verlangen ook zij naar een aai over hun bol, persoonlijke aandacht, hechte vriendschappen en een warm gezin.   

‘Kinderen met ouders die vriendelijk naar je zwaaien, maar geen oog hebben voor de emotionele behoeften van hun kind’

De komende week wordt geprobeerd om deze onzichtbare kinderen, zichtbaar te maken. Ze zijn van alle tijden en voor dat ze in een instelling terecht komen, wonen ze meestal gewoon thuis, spelen ze in de straat en blazen bellen van kauwgom. Het zijn gewone kinderen, die zich in bijzondere omstandigheden bevinden, die iedere dag naar school gaan, naar de peuteropvang of de BSO. Kinderen met ouders die vriendelijk naar je zwaaien, maar geen oog hebben voor de emotionele behoeften van hun kind. Kinderen die stelselmatig genegeerd of gekleineerd worden en onvoldoende geborgenheid en liefde krijgen. Kinderen die jij en ik ook kennen en bij wie je vermoedt dat er iets niet pluis is en die, als ze niet worden gezien en geholpen, het risico lopen om ernstig getraumatiseerd te raken. Immers, de helft van de gevallen van kindermishandeling komt nooit aan het licht. Laten we ook die kinderen, die we misschien wel iedere dag tegenkomen, niet vergeten.

‘Ieder kind dat één dag eerder wordt geholpen, is winst’

Om tot een vroege signalering te komen, moet het taboe om te praten over kindermishandeling doorbroken worden. Alleen dan lukt het ons om deze kinderen in het vizier te krijgen en in contact met hen te blijven. Als je je zorgen maakt om een kind, praat dan regelmatig met het kind. Dit helpt om de situatie beter in beeld te krijgen en door jouw zorg en belangstelling zal het kind zich gezien en gehoord en minder alleen voelen. Ga ook in gesprek collega’s, met ouders, met school en schakel, indien nodig, vroegtijdig deskundige hulp in. Blijf dus niet wachten op elkaar, maar zet die eerste stap, want ieder kind dat één dag eerder wordt geholpen, is winst.

De Week van Het Vergeten Kind loopt van 29 januari tot en met 4 februari, zie ook: www.hetvergetenkind.nl

Lees ook de vorige weblog van Kirsten Fröhlich ‘Interactievaardigheden’ >>