Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties1

Blog Judith Kuiten – Onderhandelen met hoofd en hart

Om nog een beetje in de zomerse sfeer te blijven, zal ik dit blog beginnen met een vakantietafereel. We bevonden ons in zonnig Zuid Frankrijk waar in een toeristisch plaatsje op iedere hoek van de straat een draaimolen te vinden was. Zoonlief (5) had zijn zinnen gezet op een uitbundig gouden exemplaar. Een ritje kostte 2 euro. Meneer dacht ook aan zijn broer en zus en vroeg mij daarom om 6 euro. Die kreeg hij niet. En daar was hij het uiteraard niet mee eens.
Blog Judith Kuiten - Onderhandelen met hoofd en hart

Van mij (ons) uit is het een principe ding. Ik dacht: als ik het één keer toelaat, heb ik dit gezeur voortaan iedere dag. Dan maar beter even doorpakken en duidelijk zijn. Zoals dat aan een vijfjarige buitengewoon goed is toevertrouwd, zette hij in op een driftbui. Ik moest weliswaar even op mijn tanden bijten maar het had voor hem geen resultaat.

Meneer besloot het daarom slimmer aan te pakken en vroeg of hij het van zijn eigen zak(spaar)geld mocht betalen. Waarop ik kordaat uitsprak dat het soms ook mijn taak is hem voor bepaalde uitgaven te ‘beschermen’. Het kleuter mannetje werd zowaar stil. Verdacht stil. En toen kwam het er ineens uit: “Zeg mam. Als jij mij nu die 6 euro leent hé. Krijg je van mij thuis 10 euro terug.”

Een ware ondernemer. Weliswaar nog niet helemaal in zijn voordeel maar daar is hij dan ook 5 jaar voor. Ik kan zijn handelsgeest enorm waarderen en vraag mij soms mijmerend af waar hij later terecht zal komen. Wanneer hij ervoor kiest om keiharde onderhandelingen te gaan voeren, zal ik hem steunen (en bewonderen). Toch hoop ik tegelijkertijd ook dat onze opvoeding leid tot mensen die het menselijk aspect niet uit het oog verliezen. En daarmee ben ik, met dit ogenschijnlijk persoonlijke onderwerp, toch maar zo ineens terug bij de kinderopvang. Want telkens wanneer ik lees over overnames door grote investeerders, krimpt mijn maag even ineen. Ik vraag mij dan af of het deze investeerders (uitsluitend) om geld gaat of (ook nog) om kwalitatieve kinderopvang?


‘Werken in de kinderopvang vraagt om mensen die in staat zijn de balans te vinden. Met het kind altijd op de eerste plaats’

Ik ben echt niet van gisteren. Ik begrijp wat ondernemen is. Maar wat hoop ik, vanuit mijn tenen, dat de onderhandelaars ook met hun hart bij de kinderopvang zijn. Dat ze niet gaan kiezen voor het goedkoopste brood en gaan snijden in de kleine kas. Een baas mag van mij echt een baas zijn. En als dat betekent dat hij/zij soms voor het één kiest en niet voor het ander, dan is dat zo. Er is een reden waarom hij/zij de baas is. Maar laat diezelfde baas alsjeblieft in staat om zijn/haar keuzes te verantwoorden met inachtneming van het belang van ónze kinderen. Werken in de kinderopvang vraagt om veel meer dan financieel inzicht. Het vraagt om mensen die in staat zijn de balans te vinden. Met het kind altijd op de eerste plaats.

Ik zeg niet dat er geen grote ondernemers zijn die daartoe in staat zijn en ik wil ook geen vinger wijzen zonder eerst gedegen onderzoek te hebben gedaan. Ik spreek hiermee alleen mijn zorg uit en ik pleit voor ‘hart en hoofd’ tijdens onderhandelingen.

En voor wie het zich nog afvraagt: nee, ik heb de snelle winst van 4 euro niet aangenomen. Wie wil er nu winst maken over de rug van een kind?

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.