Ik werd vooral getriggerd door het hoofdstuk Gebruik verbeelding als drijfveer. Als visueel ingesteld persoon spreekt dat mij erg aan. De inhoud van het hoofdstuk gaat in op de vier motivatieniveaus van werknemers. Kort samengevat (van zwak naar sterk) zijn dit:
- Gehoorzaamheid (doen wat iemand zegt)
- Wilskracht (doen wat ik naar mijn mening behoor te doen)
- Verbeeldingskracht (iets doen omdat ik er zin in heb)
- Gewoonte (iets doen zonder erover na te denken)
Gewoonte is de krachtigste motivatie, omdat mensen dan iets doen zonder erover na te denken. Verbeelding is krachtiger dan wilskracht. Neem je bijvoorbeeld voor iets te willen en verbeeld je eens iets bereikt te hebben. Doe het vervolgens en je zult het verschil tussen wilskracht en verbeelding merken. Fred Lee noemt het motivatieniveau ‘gewoonte’ ook wel ‘gave’. De belangrijkste taak voor het management is om de gaven, oftewel talenten, van onze medewerker te vinden en te ontwikkelen. De weg ernaartoe lukt met verbeeldingskracht.
‘De belangrijkste taak voor het management is om de gaven, oftewel talenten, van onze medewerker te vinden en te ontwikkelen.’
Vanuit deze invalshoek willen we bij ons komend jaar de beoordelingen anders inrichten. We denken hierbij aan het uitwerken van een portfolio door medewerkers. Zij brengen voor ons (het management) in beeld wat zij afgelopen jaar vanuit hun talenten hebben bijgedragen aan de doelstellingen van de organisatie, maar ook wat ze nodig hebben om zich verder te ontwikkelen. Misschien moeten we ze ook vragen welke vergoeding (salaris) ze hierbij verwachten…