Als ouder kies je voor het type onderwijs en voor de kinderopvangorganisatie die het beste past bij jouw kind. Het ene kind voelt zich prettig bij ‘kinderopvang bij de boer’ en als het 4 jaar is maken ouders de keuze het kind te brengen naar een Jenaplan-, Montessori- of Vrije school. Keuzevrijheid voor ouders!

De overheid is momenteel druk bezig met het ontwikkelen van plannen die maken dat ouders geen vrije keuze meer hebben. IKC – integraal kindercentrum, zou goed zijn voor kinderen en ouders. Je brengt ’s morgens je kind naar de voorschoolse opvang, vervolgens loopt het door naar de klas in hetzelfde gebouw en aan het eind van de dag kan je je kind weer netjes ophalen op dezelfde plek.

Dat klinkt geweldig! Geen gesleep met kinderen van hot naar her, overzichtelijk en gestructureerd. Maar wat is de andere kant van het verhaal?

De vrijheid van ouders om te kiezen voor een bepaalde school brengt automatisch met zich mee dat de ouder ‘kiest’ voor de aangesloten kinderopvangorganisatie. Zelfs al zou deze totaal niet passen bij hun visie op opvoeden. Misschien kiezen ouders heel bewust voor een ‘groene bso’ aan de rand van het park, omdat ze graag willen dat er ná school géén school meer en ze hun kind het liefst zien spelen in bossen, op het sportveld of in de moestuin. Maar de bso die gehuisvest is in school denkt daar heel anders over. Daarbij kan het heel goed zijn dat de naastgelegen bso goedkoper is dan de bso in de school.

‘Een kind wat niet graag naar school gaat, om welke reden dan ook, wil niet tot zeven uur op school moeten doorbrengen’

Los van alle ‘opgelegde keuzes’ moeten wij onszelf afvragen of kinderen hier wel écht gelukkig van worden. Zouden ouders gelukkig worden van een hele dag werken in hetzelfde kantoor, daar ’s morgens te beginnen om zeven uur en ’s avonds om zeven uur weer van dezelfde plek richting huis te gaan? En dat vijf dagen per week?

Den Haag doet onderzoek op onderzoek in de kinderopvang. Maar misschien zouden zij eens moeten onderzoeken of kinderen blij worden van een ‘zeven tot zeven plek’. Kinderen in de basisschoolleeftijd houden van prikkels, van uitdagingen, van ondernemen. Van afwisseling en van een boeiende buitenruimte na schooltijd. Van het afsluiten van het één en het beginnen aan iets anders of nieuws.

Een kind wat niet graag naar school gaat, om welke reden dan ook, wil niet tot zeven uur op school moeten doorbrengen. Veel basisscholen zijn gericht op ‘binnen’ en gelukkig zijn er steeds meer kindercentra die juist veel aandacht hebben voor buitenruimtes. Die moestuinen hebben waar kinderen in kunnen wroeten, die naar de sportvelden gaan om te bewegen, die het park in gaan om hutten te bouwen of die bij de kinderboerderij gehuisvest zijn. Waar buitenruimtes niet bestaan uit een betonnen vlakte maar waar kinderen kunnen spelen in gras, grond, zand en met water.

Het plan is misschien niet zo slecht. Er zullen vast hele goede IKC’s zijn of komen. IKC’s met boeiende buitenruimtes, die een eigen bso-ruimte hebben met een eigen entree, die er op uittrekken na schooltijd en die hun eigen identiteit hebben behouden die goed past bij de school waarin zij verblijven.

Samenwerking tussen scholen, kindercentra en andere organisaties is een pré, een must. We werken namelijk allemaal samen aan een goede doorgaande lijn bij de ontwikkeling van kinderen. Maar ouders verplichten om de kinderopvang af te nemen omdat deze nu eenmaal ’toevallig’ een samenwerking is aangegaan met de school, lijkt ons niet de bedoeling.