Eerlijk is eerlijk, wij – de kinderopvangsector – moeten ook hand in eigen boezem steken. Wij laten onvoldoende zien wat wij betekenen voor het welbevinden en de ontwikkeling van kinderen. Ouders zien kinderopvang als middel om te kunnen gaan werken. De informatie die wij ouders geven is vooral praktisch van aard, zoals of een kind goed heeft gedronken of welke activiteiten hun kind is aangeboden. Ik vind het niet gek dat ouders ons vak niet ‘begrijpen’.

Als ik op groepen kom, krijg ik een heel ander beeld. Ik ervaar namelijk de mooiste momenten voor kinderen; het spelen met de kinderen op de groep, het mogen helpen van de pedagogisch medewerker met huishoudelijke klussen, het gezamenlijk eten en drinken, samen lachen. Voor pedagogisch medewerkers is dit de normaalste zaak van de wereld, het zit in hun routine. Een goeie zaak, maar ook een risico. Je vertelt ouders niet over routines, maar voor ouders zijn onze ‘gewone bezigheden’ met kinderen juist illustratief voor ons vak.

‘Ouders zeggen vaak dat zij nu weten waarom ze zo’n goed gevoel hebben bij ‘hun juffie”

Tegenwoordig film ik regelmatig pedagogisch medewerkers tijdens hun dagelijkse bezigheden met kinderen op de groep. Deze filmbeelden bespreek ik met ouders in het bijzijn van de pedagogisch medewerkers. Aan de hand van video-interactiebegeleiding-principes licht ik toe wat de kinderen ervaren, hoe hun welbevinden is en waar kinderen in hun ontwikkeling mee bezig zijn. Ik benadruk wat de pedagogisch medewerkers doen (of juist laten) in de ondersteuning van de kinderen, hoe zij ruimte geven, waar zij structureren, wanneer zij interacties van kinderen begeleiden en hoe zij de ontwikkeling stimuleren.

Het mooie is dat niet alleen de ouders verbaasd zijn over de essentiële rol die pedagogisch medewerkers vervullen, maar dat ook de medewerkers zelf aangenaam verrast zijn. Door beelden te gebruiken zien we de ontspanning en het spel van kinderen, maar ook de inspanning en gepaste beschikbaarheid van de pedagogisch medewerkers. Ouders zeggen vaak dat zij nu weten waarom ze zo’n goed gevoel hebben bij ‘hun juffie’. Nu hopen dat ‘onze juffies’ zichzelf meer zien als professionele, vakbekwame pedagogisch medewerkers en dat zij dit overbrengen naar ouders.