Ik kan de gedachtengang van hoogleraar Fukkink heel goed volgen en sluit mij er ook bij aan.

Als de begeleiders/pedagogisch medewerkers hun werk goed doen, komt er genoeg taal aan bod. Als jij je aandacht op het kind richt, het kind volgt en interesse toont in zijn wereld ontstaat er een rijke communicatie. Daarvoor is niet specifiek een programma nodig, vind ik. Tegenwoordig heeft elke kinderopvangorganisatie een pedagogisch beleid waarin de stimulering van de ontwikkeling van kinderen een belangrijke rol speelt. Het stimuleren van  taalontwikkeling hoort er natuurlijk bij.

VVE-programma’s worden inderdaad in een hoog tempo afgewerkt. Zelf heb ik ook in meerdere bronnen gelezen dat het effect van VVE-programma’s nog niet werd bewezen. En de meningen hierover van de mensen in de praktijk zijn verdeeld.

‘Of denken we dat alleen al het term ‘speelwerken’ het spelen van een kind naar een hoger niveau tilt? Het klinkt zo bureaucratisch’

Het is fijn om een soort houvast te hebben: pictogrammen die een structuur geven aan de dag voor een kind, begroeten, een kind zelf leren kiezen…dit zijn allemaal sympathieke onderdelen. Maar het moet niet een ‘moetje’ zijn, waar alles voor moet wijken en wat pedagogisch medewerkers stress oplevert.

En waar komen termen als ‘speelwerken’ vandaan? Kunnen we gewoon niet zeggen dat een kind gaat spelen? Of denken we dat alleen al het term ‘speelwerken’ het spelen van een kind naar een hoger niveau tilt? Het klinkt zo bureaucratisch. Trouwens, deze programma’s vind ik niet geschikt voor de verticale groepen, waar je op verschillende momenten baby’s moet voeden.

Nog iets: ik heb (in het verre verleden) talen gestudeerd en mijn zoon is tweetalig opgevoed. Alles wat met taal te maken heeft, trekt mijn aandacht. Toch frons ik mijn wenkbrauwen bij het laatste nieuws over meer ruimte voor tweetalig onderwijs bij kleuters. Hoe koppel je hier de noodzaak van VVE-programma’s aan en de berichten over het belabberde niveau van het Nederlands bij jonge kinderen, scholieren en zelfs bij de studenten aan de universiteiten? Ruim een kwart van alle kinderen in Nederland start met een taalachterstand aan school, las ik onlangs op deze website. Ik vraag me af of de bovengenoemde plannen van de overheid niet een tikje te ambitieus zijn.