Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Blog Jacqueline Butti – Pittig of light?

Een jaar geleden startte ik op de bso als pm-er bij een ander kindercentrum. De crisis had me gedwongen en vandaar dat ik was overgeplaatst naar een locatie waar de ouders nog niet zo getroffen waren door werkeloosheid. Van een kindercentrum in een “krachtwijk” (lees wijk met problemen) kwam ik terecht in een buitenwijk.
Blog Jacqueline Butti - Pittig of light?

Meer dan twintig jaar had ik me voorheen als een vis in het water gevoeld tussen al die culturen. Van Turks suikerfeest tot Marokkaanse begrafenis, van Spaanse liedjes tot Russische woorden…van abn naar Brabants met een twist. Ik maakte het allemaal mee. Maar het leven in een dergelijke wijk heeft ook een keerzijde en dat was er in dit geval ook. De kinderen groeiden duidelijk minder beschermd op in deze buurt door wat ze op straat zagen en hoorden. En ook thuis maakten kinderen soms hele heftige gebeurtenissen mee in kwetsbare gezinnen.

De combinatie van ervaringen en soms een pittig temperament zorgde er dan voor dat de kinderen nogal eens een kort lontje hadden. Dat maakte het werk er ook intensiever op. Een kwartier voetballen zonder een conflictje was er niet bij en daar stemde je je toezicht en benadering dan ook op af. Schouders ophalen omdat iemand iets niet eerlijk had gedaan, was er bij deze kinderen zelden bij. Maar dezelfde passie die deze kinderen lieten zien in hun spel toonde ze ook in hun enthousiasme. Het contact was vanaf het begin al persoonlijker omdat je met hen in een korte periode verschillende emoties meemaakte. De band werd sneller opgebouwd. Ondanks en misschien ook dankzij de moeilijke situaties die ze meemaakten in hun leventje, liepen ze vaak met humor op hun leeftijdsgenoten vooruit. Absurde humor en ongebreideld gek doen, dat leverde veel geweldige momenten op naast de moeilijkere emoties.

‘Emoties binden en dat weten pm’ers die een pittige groep hebben’

Nu heeft de meerderheid in mijn huidige groep blonde koppies daar in de buitenwijk. Ik merk hoe gemakkelijk het communiceert, zowel met ouders als kinderen. Activiteiten verlopen soepeler en dat is dus erg prettig. Met de kinderen heb ik een fijn contact en ze zouden het vast ook jammer vinden als ik een andere baan zou krijgen. Maar zouden deze kinderen met hun ouders ook een jaar na mijn vertrek nog altijd contact houden met me zoals met het krachtwijk-clubje het geval is? En zou ik ze ook nog missen?

Emoties binden en dat weten pm’ers die een pittige groep hebben. Maar voor je daar bent, kost het wel even wat.

De vorige keer schreef Jacqueline een weblog over ouderbetrokkenheid bij de bso: ‘Toegegeven, de baby en peuter-fase is enorm belangrijk, een deel van het fundament is gelegd. Maar met de start van school komen er ineens bredere doelen’. Lees haar weblog >>

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.