Door het dunne tentdoek heen zijn hun sluwe plannetjes prachtig te verstaan. ‘Ik mag vandaag niet meer’, klaagt Tijn, ‘Ik heb vanochtend al op de DS gezeten en nu mag ik niet meer van papa. Heb jij nog schermtijd over vandaag?’ Nee, Jacob heeft z’n halve uur Hayday er ook al op zitten. ‘Maar wéét je moeder dat je vanochtend al hebt ge-haydayt?’, vraagt Tijn. ‘Misschien niet’, antwoordt Jacob hoopvol, want ik was inderdaad vanochtend een tijd weg naar de supermarkt. ‘Kom, we proberen het gewoon.’ Een seconde later komen ze samen met uitgestreken gezichten de voortent binnen: ‘Mam, mogen we heeeeel even op de iPad?’
‘In dit computertijdperk groeien kinderen nu eenmaal op met digitale middelen en sociale media dus daar kun je maar beter wat ontspannen mee omgaan’
Mijn collega’s proberen me regelmatig gerust te stellen. Zij hebben meegeholpen aan het door het Kinderopvangfonds opgezette project Digidreumesen om pedagogisch medewerkers digiwijs te maken in hun werk met peuters. In dit computertijdperk groeien kinderen nu eenmaal op met digitale middelen en sociale media. Daar kun je maar beter wat ontspannen mee omgaan. Gewoon heldere afspraken maken, goed (mee)kijken naar wat ze doen, zorgen dat de beelden die ze zien en de spelletjes die ze doen verantwoord zijn, en vooral interesse tonen in wat kinderen op het beeldscherm tegenkomen. Dat geldt voor kinderopvangorganisaties en scholen met computers op de groepen en in de klassen. Maar dat geldt ook voor ouders thuis.
Rationeel weet ik dat mijn collega’s gelijk hebben, maar m’n gevoel stribbelt tegen. Maar liefst 1100 kilometer hebben we gereden naar deze prachtige groene, zonnige plek. Er is een rivier om in te vissen, een weiland om op te voetballen, een zwembad om in te duiken, grotten om in te verdwalen, rotsen om op te klimmen. Toch is het eerste waar mijn zoon, als hij uit z’n knusse tentje de stralende vakantiedag in stapt, om vraagt zijn iPad. Hoe laat mag hij er op? Junkiegedrag, dat is het gewoon! En dan zou ik ook nog moeten meekijken naar die saaie schietspelletjes en luisteren naar die eindeloze technische verhandelingen over het zoveelste uitgespeelde level. Hallo, ik heb ook vakantie! Dan lig ik liever op het gras met een boek. ‘Mam,’ zegt m’n zoon verontwaardigd, ‘als ik maar een half uur op de iPad mag, dan mag jij ook maar een half uur op de e-reader!’
